چند وقتی هست که یک کیبورد Logitech K120 گرفته‌ام. تایپ با این کیبورد ساده و خوب، خیلی راحت و سریع بود تا اینکه متوجه شدم من فقط از سه انگست هر دستم برای تایپ استفاده میکنم (مثل لاک پشت‌های نینجا)!!! تایپ کردن را خودم یاد گرفتم و جای تعجب است که بعد از این همه سال هیچوقت تایپ صحیح ۱۰ انگشتی را جدی نگرفته بودم.

سرعت تایپم با همین روش ۶ انگشتی در حدود ۶۰ لغت در دقیقه است که برای برنامه نویسی کفایت میکند، ولی حالا که متوجه شدم از ۴۰ درصد انگشتانم استفاده نمیکنم، مثل یک خوره هر روز مشغول تمرین تایپ ۱۰ انگشتی هستم. با این فکر که «اگر بتوانم سرعت تایپم را به ۸۰ لغت در دقیقه برسانم یعنی ۳۳ درصد سرعت بیشتر در تایپ که قطعا در افزایش سرعت کارها تاثیر گذار است» خودم را گول میزنم و به جای کار بر روی پروژه‌ای که زمان تحویلش نزدیک است، تمرین تایپ میکنم.

یاد گرفتن تایپ ۱۰ انگشتی مشکل نیست بلکه فراموش کردن تایپ ۶ انگشتی مشکل است. بنابر این باید با دقت، روی اینکه با چه انگشتی کدام کلید را میزنم تمرکز کنم تا عادت قبلی از بین برود. به همین دلیل فعلا نمی‌توانم از پروژه به عنوان تمرین تایپ استفاده کنم (اول مغزم باید عادت قبلی را ترک کند).

این پست جف آتوود هم خواندنی ست.