پارتیشن بندی یکی از مهمترین کارهایی است که بعد از خرید یک سیستم جدید باید انجام داد !

نحوه ی درست پارتیشن بندی عمر هارد دیسک رو بیشتر می کنه و سرعت سیستم رو بالاتر میبره !

داشتن یک پارتیشن بندی که قابلیت انعطاف بالا رو داشته باشه خیلی مهمه و بیشتر کاربران از این نکته های بزرگ صرفه نظر می کنن و دلیل اون نداشتن دانایی کافی در مورد پارتیشن بندی درسته !

چطور میشه یک پارتیشن بندی زیبا با سرعت بالا , برای بالا بردن سرعت کارسیستم و عمر هارد دیسک و استفاده ی بهینه تر از منابع سیستم رو داشت ؟‌

در ادامه :‌

تفاوت انواع پارتیشن بندی

نگاهی به پارتیشن های منطقی و مجازی

آموزش کامل پارتینش بندی در برنامه های مختلف پارتیشن بندی

عیب یابی  در پارتیشن بندی یک هارد دیسک

Shirink یا Resize کردن یک پارتیشن

 

من از برنامه ی Gparted برای آموزش استفاده می کنم ولی هیچ تفاوتی با برنامه های دیگه نداره !

بیشتر برنامه های پارتیشن بندی قوی شبیه هم هستند و تنها در رنگ و جای آیکون ها ممکنه تفاوت هایی داشته باشن که اگر شما اصول کلی در پارتیشن بندی رو بدونین دیگه مهم نیست از چه برنامه ای استفاده خواهید کرد.

نکته ی اول :

برای داشتن بیشترین آزادی عمل در پارتیشن بندی بهتره از برنامه های لایو که از روی CD یا فلش اجرا میشن استفاده کنین تا اگر پارتیشن سیستم Mount بود مشکلی در تغییر بر روی اون نداشته باشیم

 

قبل از شروع کار با برنامه چند نکته ی کوچیک ولی مهم است که باید در مورد انواع پارتیشن بندی و تفاوت های اونها بگم

دو نوع پارتیشن بندی وجود داره

۱.Primary که به معنای ابتدایی و اصلی , پارتیشن بندی یا همون قسمت بندی منطقی هارد دیسک است و به صورت فیزیکی بر روی هارد دیسک اعمال می شود.

برای نصب سیستم عامل  نیاز به این نوع پارتیشن داریم( بیشتر لینوکس ها قدرت نصب بر روی پارتیشن های دیگه رو هم دارند و بیشتر در مورد ویندوز این جمله صدق می کند ) و بر روی هر هارد دیسک حده اکثر ۴ پارتیشن Primary می توان ایجاد کرد.

۲. Extended توسعه یافته یا بهتره بگیم قابل توسعه , این نوع پارتیشن به ما کمک می کنه تا تعداد پارتیشن ها رو افزایش بدیم .

این نوع پارتیشن یک نوع تقسیم بندی مجازی میسازه تا بتونیم پارتیشن های بیشتری ایجاد کنیم.

 در هر هارد دیسک تنها می تونیم یک پارتیشن قابل توسعه ایجاد کنیم

۳.Logical یا منطقی , بعد از اینکه یک پارتیشن Extended ساختیم باید اون رو تقسیم کنیم و این کار با پارتیشن منطقی انجام میشه و در هر هارد دیسک می‌توان ۲۳ پارتیشن Logical ایجاد کرد

نکته : حده اکثر پارتیشنی که در یک هارد می‌توان تولید کرد , ۳ پارتیشن Primary و ۲۳ پارتیشن  Logical است.

توجه د اشته باشین که پارتیشن توسعه یافته تنها یک قالب برای ایجاد پارتیشن های منطقی است و به خودی خود فضایی ندارد و تنها یک نوع جداره یا هاشیه به شمار میره.

نام گذاری پارتیشن ها :

در ویندوز ما نام اصلی پارتیشن ها رو نمی‌بینیم و تنها نام مستعار یا Label اونها رو می‌بینیم.

هر هارد یک نام داره که اولین هارد رو با sda و دومین رو با sdb و سومین هارد رو sdc و همینطور نسبت به تعداد هارد ها نام اونها متغیر است

در هر هارد اولین پارتیشن اصلی Primary رو با sda1 دومین رو sda2 و سومین رو sda3 می نامیم.

پارتیشن Extended هر کجای هارد دیسک قرار داشته باشد  sda4 نام دارد .
اولین پارتیشن logical هر کجای درایو باشد sda5 است و همینطور نسبت به تعداد پارتیشن های منطقی این عدد متغیر است.

چگونه و چه تعداد پارتیشن استفاده کنیم ؟‌

بهتر است در هر هارد دیسک از تعداد پارتیشن کمتری استفاده کنیم, این امر چند مزیت داره : کم شدن آسیب های پارتیشن بندی , جلوگیری از شلوغ شدن و گم شدن اطلاعات در درایو های مختلف , بیشتر شدن فضای قابل استفاده و …. در مجموع باید گفت هر چه تکنولوژی ساخت هارد دیسک ها پیشرفت می کنه قدرت ایجاد پارتیشن ها با فضای بیشتر هم بالاتر میره ( مثلا یک هارد با یک پارتیشن با فضای ۲TB  ) !

بهتر است اولین پارتیشن ها رو تا جای ممکن Primary اختخاب کنیم و آخرین پارتیشن رو Extended استفاده کنیم .

این کار هم چند مزیت داره از جمله انعطاف بیشتر در تعییر پارتیشن بندی , نصب چند سیستم عامل بر روی یک هارد دیسک و بالا بردن عمر هارد دیسک و …

برنامه ی Gparted رو با CD زنده ی اوبونتو اجرا می کنم تا حده اکثر میزان انعطاف پذیری در پارتیشن بندی رو داشته باشم و فرض رو بر این میگیرم که هارد دیسک مورد نظر هنوز خام است.

در پروژه ای که می خواهیم با هم کار کنیم یک هارد با فضای ۵۰۰GB داریم و می خوام یک پارتیشن با هجم ۳۰ Gb برای نصب ویندوز ۷ , یک پارتیشن ۲۰ GB  برای نصب Ubuntu و Swap 2GB و فضای اضافه رو برای پارتیشن  Data .

 

برنامه ی Gparted رو اجرا کنید.

این علامت تعجب قرمز نشان دهنده ی این است که این پارتیشن خام است و باید  یک پارتیشن Table جدید ساخت.

به منوی Device >Create Partition Table بروید و بر روی گزینه ی Apply کلیک کنید .

 

 

دقت داشته باشید که این کار تمامی اطلاعات هارد رو پاک می کنه !

 

نکته :‌در ادامه می خواهیم پارتیشن های جدید ایجاد کنیم و این کار تغییری ایجاد نمی کنه مگر این که گزینه ی Apply All Operation از منوی Edit رو انتخاب کنیم یا این که بر روی کلید میانبر تیک کلیک کنیم , پس بدون ترس می تونین کارهای زیر رو انحام بدین .

روی قسمت خاکستری Unallocated راست کلیک کنید و بر روی گزینه ی New کلیک کنید.

این کار رو میشه از طریق منوی Partition > New هم انجام دهید.

در قسمت New Size هجم درایو جدید رو بر حسب MB وارد کنید که من در اینجا ۳۰۷۲۰MB رو وارد می کنم تا حجم درایو ویندوزی من ۳۰GB بشه ! ( ۳۰ ضربدر ۱۰۲۴ )

در قسمت Free Space فضای باقی مونده رو میبینیم.

در قسمت Create as نوع پارتیشن رو مشخص می کنیم که چون درایو نصب ویندوزه اون رو باید Primary انتخاب کنیم .

در قسمت File System فرمت درایو رو انتخاب می کنیم .

و در قسمت Label نام مستعار این پارتیشن رو انتخاب می کنیم که من نام اون رو Windows 7 گذاشتم  و در آخر بر روی گزینه ی add کلیک می کنیم تا این پارتیشن ساخته بشه !

 

حالا پارتیشن Ubuntu با حجم ۲۰GB و فرمت ext4 رو میسازیم.

 

همانطور که میبینین این بار با کشیدن قسمت رنگین پارتیشن به عقب فضای مورد نظر خودم رو ایجاد کردم.

 

و حالا یک پارتیشن Extended برای ادامه ی کار ایجاد می کنم تا پارتیشن Swap و Data رو بتونم به صورت Logical  ایجاد کنم.

نکته :‌توجه داشته باشین که برای این که ادامه ی پارتیشن بندی رو می خواهیم Logical کنیم پس حده اکثر فضای  باقی مونده رو به پارتیشن Extended اختصاص میدیم.

 

همانطور که میبینید یک هاشیه در اطراف فضای باقی مونده ایحاد شده و حالا باید پارتیشن های Logical خودمون رو درون اون ایجاد کنیم.

۲GB Swap Area

 

و فضای باقی مونده رو به یک درایو برای اطلاعات خودم اختصاص می دم .

با این نوع پارتیشن بندی  در ویندوز دو پارتیشن بیشتر نخواهیم داشت و در لینوکس ۳ پارتیشن.

 

حالا با هم مروری دوباره بر پارتیشن های ساخته شده خواهیم داشت.

با کلیک کردن بر روی گزینه تیک  گزینه ی  ‌۱ می تونیم پارتیشن بندی رو به صورت کامل بر روی هارد دیسک اعمال کنیم .

با زدن گزینه ی Undo گزینه ی ۲ می تونیم به یک مرحله قبل برگردیم و اگر اشتباهی صورت گرفته باشه اون رو پاک و دوباره انحام بدیم.

و در قسمت ۳ شما می تونین تغییراتی رو که می خواهید اعمال کنید رو ببینید.

 

بر روی تیک کلیک می کنم تا تغییرات خواسته شده اعمال بشه !

پارتیشن بندی ما اعمال شد ولی حالا می خوام در مورد Shirink یا  Resize کرن یک پارتیشن بگم.

فرض کنید نیاز دارین تا پارتیشن Data رو کوچیکتر کنیم و یک پارتیشن لینوکسی جدید بسازیم.

من ۲۰GB از فضای پارتیشن Data کم می کنم و یک پارتیشن ext4 جدید میسازم.

کافیه که بر روی پارتیشنی که می خواهیم Shirink کنیم راست کلیک کنیم و گزینه ی Resize/Move رو کلیک کنیم.

حالا به دو صورت کشیدن فلش سیاه از آخر پارتیشن به عقب یا وارد کردن مقدار فضای خالی مورد نیاز در قسمت Free Space می تونین فضای خالی مورد نظر خودتون رو ایجاد کنید.

 

حالا مقداری فضای خالی در آخر پارتیشن اصلی ایجاد میشه و کافیه که اون رو انتخاب کنیم و یک پارتیشن جدید ایجاد کنیم !

 

نکته :‌همیشه سعی کنین از آخر پارتیشن فضای اضافه ایجاد کنید تا هم سرعت کار بالاتر بره و هم مشکلی برای اطلاعاتتون بر روی هارد دیسک ایجاد نشه !

نکته دوم :‌ گاهی یک فضای خالی ایجاد می کنیم ولی نمی تونیم در فضای خالی پارتیشن جدید ایجاد کنیم !

مشکل اینجاست که کجا فضای خالی ایجاد می کنیم و چند پارتیشن Primary در سیستم داریم !

پارتیشن خالی رو بیشتر در قسمت Logical درست می کنند تا مشکل ایحاد پارتیشن Primary وجود نداشته باشه .

 

The post آموزش کامل پارتیشن بندی به صورت حرفه ای appeared first on لینوکس سیزن.