اینم یه تجربه پراکنده دیگه!
هر فرد وقتی تصمیم میگیره که یه وبسایت یا وبلاگ راه‌اندازی کنه به عنوان یه «صاحب رسانه» باید تصمیم بگیره که توی این جایی که راه‌انداخته دوست داره چه موضوعاتی رو به چه شکلی ارائه بده. ممکن هدف از اون بلاگ ایجاد برند باشه ممکنه درد دل باشه یا هر چیز دیگه اما این تصمیم که من روی چه موضوعاتی تمرکز میکنم و اونها به چه شکلی ارائه میکنم یکی از مهمترین تصمیماتی هست که باید گرفته بشه.
معمولا آدمها وقتی به این نتیجه میرسن که وبلاگ یا سایت میخوان کمتر با این سوال درگیر هستن که در چه موردی بنویسن. این نیاز برای ارائه یک موضوع بوده که اصلا اونها رو به این وا داشته که سایت درست کنن. پس این مساله تقریبا حل شده است. اما یه بخش حل نشده که هنوز هم برای خود من سوال هست اینه که کدوم شکل ارائه محتوا خوبه؟ حالا توی این پس سعی میکنم یه بررسی کنم ببینم چه شکل‌های ارائه مطلبی وجود داره و سعی کنم به قول امتحان‌های زمان ما «با ذکر مثال توضیح» بدم:
- شکل متنی: شما اگه الان دارید این وبلاگ رو میخونید دقیقا با ساده‌ترین حالت این محتوا یعنی شکل متنی طرفید. شکل متنی به نسبت ساده است و پیش‌نیازهای کمی داره(حتی اگه مثل من محاوره‌ای بنویسید که انشاء هم نیاز نیست بلد باشید) اما ایرادش اینه که آدم‌های زیادی هستن که علاقه‌ای به خوندن ندارن.
- شکل فیلمی: در این حالت که خودش چندین‌تا زیر بخش داره شما از طریق صوت و تصویر یه موضوع رو ارائه میدید اما خب نیازمندی‌های بیشتری هم از نظر فنی و اجرایی داره
- اسکرین کست: شما توی این حالت از مانیتورتون در حین انجام کاری عکس میگیرید و توضیحات لازم رو روی اون میدید. این روش نیاز کم دردسر ترین تولید محتوای فیلمیه چون فقط یه میکروفن میخواد!
- ویدئو کست: خب اینجا شما یه دوربین میگذاری و یه موضوع رو توضیح میدی که این روش نیاز به دوربین خوب فضای مناسب و قیافه‌ی مناسب و چیزای دیگه داره که الزاما در هر کسی وجود نداره
- مصاحبه ویدئویی: اینجا کار حتی سخت‌تره و شما علاوه بر خودتون نیاز به یه سوژه خارجی برای مصاحبه کردن دارید که این سوژه‌های آدم‌های معروفی هستن که به موضوع شما مربوط میشن. پیدا کردن این آدمها هم سخته
- شل کست: در این روش شما متن‌هایی که در ترمینال تایپ میکنید رو ضبط میکنید و صدایی هم برای ارائه وجود نداره. این به درد گیک‌هایی میخوره که میخوان کارهای عجیب‌غریب رو با لینوکس یا سیستم‌عامل‌های دیگه آموزش بدن. خیلی عوام پسند نیست اما بالاخره یه شکل فیلمی به حساب میاد اونم از نوع صامت
- شکل صوتی: این روش به اتاق ساکت و یه میکروفون خوب نیاز داره. معمولا میشه در هر جایی اون رو پر کرد ولی بالاخره از نوشتن سخت‌تره
- پاد کست: که شما یه سری اخبار و اطلاعات رو به آدمها ارائه میکنی
- مصاحبه صوتی: که میشه به راحتی بدون حضور سوژه از پشت تلفن انجام بشه.
البته به نظر میرسه وقتی موضوع هم مشخص باشه باز هم نیاز باشه که انتخاب کنیم روی چه بخش از موضوع کار کنیم، مثلا من در مورد فلان موضوع میخوام کار کنم اما دقیقا نمیدونم میخوام چیکار کنم و چی میخوام بگم؟ معمولا هر موضوع یه سری زیربخش‌ها وجود داره که میتونه بین همه موضوع‌ها مشترک باشه. لیست اونها هم از نظر من ایناست:
- تجربیات شخصی: یعنی من تجربیات و نظرات شخصی خودم رو در موضوع مورد نظرم به مخاطبان ارائه میدم
- آموزش: من سعی میکنم اطلاعات عمومی در خصوص اون موضوع رو افزایش بدم و به دیگران موارد مرتبط با اون موضع رو آموزش بدم
- جمع آوری خبر: من میتونم راجع به اخبار مرتبط اون موضوع بنویسم و نظرات شخصی خودم رو هم اضافه کنم
- ارائه خدمات: من میتونم بگم که دراین موضوع اولا چه خدماتی قابل ارائه است و من چه خدماتی رو ارائه میدم.
این بود خلاصه‌ای از اینکه به چه شکل و در چه زیر بخش‌های میشه در وبلاگ فعالیت کرد و برای اونها محتوا تولید کرد.
فعلا همین
