به سرعت پلک زدن، فرزند کوچولویی که حسین وارد آشفته بازار دنیای وب کرد، ۳ ساله شد. اون کودکی که با تاتی تاتی کارش رو شروع کرد، حالا راه رفتن رو یاد گرفته، خودش حرف میزنه و به کمک والدینش کاراش رو خودش میرسه. حسین هم مثل یک پدرِ دلسوز، همواره بالا سر اون بوده، هست و خواهد بود تا همیشه نقش حامی رو داشته بشه.

رشد این فرزند کوچیک درست جلوی چشمام خیلی لذت بخشه واسم. همیشه مواظبش بودیم و هستیم که تو این بل بشوی دنیای فارسی نرم‌افزار آزاد، اخلاق‌های زشت رو یاد نگیره. بدون توجه به کسی کار خودش رو بکنه و رشدش بدون پایمال کردن حق کسی باشه. همیشه سعی کردیم که آموزه‌های فرهنگ غنیِ گنو رو بهش آموزش بدیم. امروز هم خوشحالیم که تو این راه موفق بودیم و همین موضوع به ما انگیزه میده تا با قدرت بیشتری به تربیت فرزند عزیزمون ادامه بدیم.

همونطور که سال پیش گفتم، فقط یک قول دادیم، اونم این بود که هیچوقت از تلاشمون برای گسترش فرهنگ گنو دست نمیکشیم و هر روز با قدرت بیشتر به کارمون ادامه میدیم. خوشبختانه با اضافه شدن دو دوست خیلی خوب و پرکارمون، داریوش جعفری و مولای عزیز، تونستیم این قولمون رو عملی کنیم.

من به خرداد پر حادثه عادت کردم، خیلی خوشحالم که ۳ ساله که پایان خرداد دوست داشتنی رو با تولد این فرزندِ دوست داشتنی جشن می‌گیرم.