راندال راس در پستی از وبلاگش با عنوان «I am Stateless» می‌نویسد: «من عضوی از یک تیم بدون مکانم. من بخشی از یک اجتماع شگفت‌انگیزم که مملوء از دوستی و افراد گوناگون است.
من اینجا یک آزمایش فکری دارم: چی می‌شد اگر ما (اجتماع راهبری اوبونتو)، همه‌ی گروه‌های اوبونتویی را در هر نقطه‌ی جغرافیایی فعال و تشویق می‌کردیم؟ چی می‌شد اگر ما آن‌ها را به جای زیر گروه، گروه می‌نامیدیم؟ چی می‌شد اگر اجازه می‌دادیم که خودگردان اداره شوند؟ چی می‌شد اگر ما کلمه‌ی «اجازه دادن» را از کتابچه لغاتمان دور می‌انداختیم؟
من از برداشتن محدودیت‌های تیم‌های جغرافیایی حمایت می‌کنم. ما می‌توانیم و باید تیم‌هایی در حومه، روستا، بخش، شهر، استان، منطقه، کشور، قاره، یا حتی سیارات داشته باشیم.»
وی در ادامه‌ی مطلب خود، از ترسی که عملی کردن این ایده ممکن است ایجاد کند می‌نویسد و در پایان چنین راهکار ارائه می‌دهد: «بهترین راه غلبه بر ترس‌مان آزمایش کنترل شده‌ای است که داده‌هایی را فراهم کند. پیشنهاد می‌کنم که موانع رسمی بر سر راه ایجاد گروه‌ها را -مبتنی بر داده‌های آزمایش – برداریم. هر شخص در هر جایی که گروهی وجود ندارد خواهد توانست یک گروه را شکل دهد و یا به گروه دیگری بپیوندد. هر شخصی که از گروه کاربری ناحیه جغرافیایی‌اش راضی نیست، این آزادی، اختیار و دلگرمی را خواهد داشت تا گروه دیگری برپا کند. حتی اگر جغرافیای موردنظر با گروه‌های دیگر هم‌پوشانی داشته باشد. یک تیم در یک ناحیه، بهترین چیز برای اوبونتو نیست، به‌ویژه اگر آن تیم هم‌سو با اوبونتو نباشد. اوبونتو هیچ مرز و کشوری ندارد، چرا به آن‌ها تحمیل کنیم؟»
«من می‌گویم: اجازه دهیم شکوفایی هزاران گل را!»

دیدگاه‌ها: (۱)

اهل هیچ جا <پنج‌شنبه ۲ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۸:۴۱>

هه!
با لیست اعتراضهایی که به وضع forum.ubuntu.ir وجود داره، این خبر برای کاربران انجمن واقعا شندنیه!