نسخه های جدید توزیع های لینوکسی مانند RHLE 7/ CentOS 7 و فدورا 20، اپن سوزه 13.1 از نامگذاری جدیدی برای اینترفیس های شبکه استفاده می کنند. به صورت سنتی اینترفیس های اترنت به صورت ethX نام گذاری می شوند، مانند eth0 که مربوط به اولین اینترفیس اترنت می شود.
در توزیع های فوق (و البته در دیگر توزیع های دیگر) اینترفیس های شبکه بر اساس شش دسته اسکیما نامگذاری می شوند. این نامگذاری ها بر اساس Fireware، آدرس فیزیکی و غیره است. چهار اسکیمای نامگذاری جدید برای توزیع های لینوکسی در نظر گرفته شده است
- اسکیمای یک : نامگذاری بر اساس نوع اینترفیس و ایندکس عددی مربوط به دیوایس که به صورت on-board است. به طور مثال eno1 یعنی اولین اینترفیس اترنت که به صورت on-board است.
- اسکیمای دوم : نامگذاری بر اساس نوع اینترفیس و ایندکس عددی مربوط به اسلاتی که دیوایس به آن وصل شده است. به طور مثال ens1 یعنی اولین اینترفیس اترنت که به اولین اسلات وصل شده است.
- اسکیمای سوم : نامگذاری بر اساس نوع اینترفیس و محل فیزیکی بر روی سخت افزار که اینترفیس به آن متصل شده است. به طور مثال enp2s0
- اسکیمای چهارم : نامگذاری بر اساس نوع اینترفیس و آدرس فیزیکی یا MAC Address مربوط به آن اینترفیس. به طور مثال enx78e7d1ea46da یعنی اینرفیس از نوع اترنت با آدرس فیزکی مشخص شده.
- اسکیمای پنجم : استفاده از نامگذاری های سنتی مانند eth0
اما بر اساس نوع اینترفیس شبکه (اترنت و وایرلس) سه نوع اینترفیس زیر وجود دارد:
- اینترفیس نوع یک : اینترفیس های اترنت که با پیش نام en (برگرفته از Ethernet) نامگذازی می شوند.
- اینترفیس نوع دوم : اینترفیس های که با پیش نام wl بوده و مربوط به Wireless LAN می باشند.
- اینترفیس نوع سوم : اینترفیس های که با پیش نام ww بوده و مربوط به Wireless WAN می باشند.
با استفاده از دستور های زیر می توان نام و آدرس اختصاص داده شده به اینترفیس های شبکه را مشاهده کرد.
ip show link
ip address
