من در آدم ها دو نوع تیپ شخصیتی متفاوت دیدم، یکسری انسان هایی که مثل کامپیوتر فکر می کنند و یکسری از کسایی که هنوز دارند ثابت می کنند که تا رسیدن کامپیوترها به انسان ها فاصله خیلی خیلی خیلی زیاده، شاید غیر ممکن.

دسته اول کسایی هستند که یکسری روتین رو خیلی خوب انجام می دهند، مثل کارمندی که صبح به صبح پشت صندوق بانک می شینه یا راننده تاکسی که هر روز صبح با ماشینش مسافرها رو جابجا می کنه، یا حتی برنامه نویسی که بدون هیچ نوآوری چیزی رو درست می کنه (این یکی مثل code generator عمل می کنه، بهش schema رو بده، واست model و … رو می سازه و اونهم به بهترین شکل ممکن)

دسته دوم کسایی هستند که دوست دارند از خودشون خلاقیت نشون بدهند، دنبال ساختن آینده اند نه استفاده از اون، این آدم ها اگر بتونند در جایی خلاقیتشون رو نشون بدهند اینکارو می کنند و اگر هم نتونند خسته می شند و در نهایت دنبال یه استارت آپ می رند، حالا موفق و یا ناموفق! مهم اینکه ریسک می کنند و خیلی قابل پیش بینی نیستند.

به نظر می رسه مشاغل گروه اول همینطور در حال کم شدنه، مثلا قدیم تر ها همه چیز وابسته به کارگرها بود، ولی الان بیشتر صنایع تا جای ممکن از روبات ها استفاده می کنند ، چون روبات ها و کامپیوتر در انجام روتین ها از آدم ها فوق العاده بهترند.
حالا این دسته اگر نتونند خودشون رو به دسته دوم تبدیل کنند،کم کم باید منتظر دومین هیتلر زمان باشند که داره ظهور می کنه! هیتلر عصر نوین که رسالتش بازهم اصلاح نژادیه و حذف دسته اول وقتی چیزی بهتر کارشون رو بهتر انجام میده!

پ.ن:

فرض کنید راننده تاکسی وجود نداره، یکسری ربات هستند که اینکارو انجام می دهند، هیچ فروشنده ای وجود نداره ، هیچ رفتگری و …. به نظر می رسه این اتفاق داره میفته، یعنی فقط کسایی در دسته دوم می مونند که هنوز همون دسته نتونستند معادلش رو بسازند!