در ادامه مطالب چرا و چگونه لینوکسی شویم، اینبار میخوام قدم به قدم نصب لینوکس مانجارو (Manjaro) نسخه دسکتاپ Gnome رو آموزش بدم. منتها قبلش:
* مطلب شماره یک رو میتونید در این لینک بخونید و اصلا ببینید چرا باید از لینوکس استفاده کنیم.
* این آموزش مخصوص کسانیه که برای اولین بار میخوان از لینوکس استفاده کنند. بنابراین با جزئیات کامل گفته شده.
لینوکس همون طور که در مطلب قبلی گفتم، یک محیط متنی داره و یک محیط گرافیکی. در واقع محیط گرافیکی سوار بر این محیط متنی میشه. از اونجایی که دنیای لینوکس اوپن‌سورس هست و آدمها میتونن هر کاری که دوست دارن با نرم افزارها بکنن و اون شکلی که دوست دارن از کامپیوترشون استفاده کنن، محیط های گرافیکی متعددی توسط تیم های مختلف توسعه دهنده‌ها ایجاد شده. که هر کدوم ویژگی های خاص خودشون رو داره. و کسی که لینوکس نصب میکنه میتونه از یک یا چند محیط گرافیکی استفاده کنه. هیچ محدودیتی نیست. معروف ترین محیط های گرافیکی (میز کار) اینها هستند: KDE, Gnome, XFCE, Cinamon, Mate, Unity و .... انواع و اقسام چیزای دیگه . توزیع های لینوکسی معمولا بصورت پیشفرض با یکی از این محیط های گرافیکی منتشر میشن. یا از هر کدوم از این میز کار ها در نسخه های مختلف منتشر میشن. مثلا اوبونتو با میز کار unity منتشر میشه. اما نسخه های فرعی دیگه ای هستند که با میز کار KDE و Mate و چیزای دیگه بصورت رسمی (توسط خود تیم اوبونتو) یا غیر رسمی (توسط آدمهای باحال!) منتشر میشن.
مانجارو بصورت پیشفرض با دسکتاپ XFCE منتشر میشه. اما نسخه های غیر رسمی دیگه ای هم داره که با میزکار های مختلف هستند. من میخوام از میز کار Gnome که یک میز کار مدرن و زیبا هست استفاده کنم. بنابراین در ادامه مطلب با من همراه باشین...
* مطلب شماره یک رو میتونید در این لینک بخونید و اصلا ببینید چرا باید از لینوکس استفاده کنیم.
* این آموزش مخصوص کسانیه که برای اولین بار میخوان از لینوکس استفاده کنند. بنابراین با جزئیات کامل گفته شده.
لینوکس همون طور که در مطلب قبلی گفتم، یک محیط متنی داره و یک محیط گرافیکی. در واقع محیط گرافیکی سوار بر این محیط متنی میشه. از اونجایی که دنیای لینوکس اوپن‌سورس هست و آدمها میتونن هر کاری که دوست دارن با نرم افزارها بکنن و اون شکلی که دوست دارن از کامپیوترشون استفاده کنن، محیط های گرافیکی متعددی توسط تیم های مختلف توسعه دهنده‌ها ایجاد شده. که هر کدوم ویژگی های خاص خودشون رو داره. و کسی که لینوکس نصب میکنه میتونه از یک یا چند محیط گرافیکی استفاده کنه. هیچ محدودیتی نیست. معروف ترین محیط های گرافیکی (میز کار) اینها هستند: KDE, Gnome, XFCE, Cinamon, Mate, Unity و .... انواع و اقسام چیزای دیگه . توزیع های لینوکسی معمولا بصورت پیشفرض با یکی از این محیط های گرافیکی منتشر میشن. یا از هر کدوم از این میز کار ها در نسخه های مختلف منتشر میشن. مثلا اوبونتو با میز کار unity منتشر میشه. اما نسخه های فرعی دیگه ای هستند که با میز کار KDE و Mate و چیزای دیگه بصورت رسمی (توسط خود تیم اوبونتو) یا غیر رسمی (توسط آدمهای باحال!) منتشر میشن.
مانجارو بصورت پیشفرض با دسکتاپ XFCE منتشر میشه. اما نسخه های غیر رسمی دیگه ای هم داره که با میزکار های مختلف هستند. من میخوام از میز کار Gnome که یک میز کار مدرن و زیبا هست استفاده کنم. بنابراین در ادامه مطلب با من همراه باشین...
