<p>قطعا تا الان اسم پیام رسان تلگرام به گوش همه خورده است که کاربران ان هم کم نیستند.</p>

<p>پیام رسان تلگرام علاوه بر نسخه‌های اندروید، آی او اس و … نسخه لینوکس خود را نیز منتشر کرده است که از راه‌های زیر قابل نصب هست.</p>

<p><strong>روش اول: نصب از طریق ترمینال</strong></p>

<p>ترمینال را باز کرده و دستورات زیر را وارد نمایید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>sudo add-apt-repository ppa:atareao/telegram
sudo apt-get update
sudo apt-get install telegram
</code></pre>
</div>

<p><strong>روش دوم: دانلود فایل نصبی از سایت تلگرام</strong></p>

<p>فایل نصبی تلگرام را از <a href=”https://desktop.telegram.org/”>سایت تلگرام</a> دانلود کنید.</p>

<p>سپس فایل را حالت فشرده خارج کنید و فایل telegram را اجرا کنید.</p>

<p><img src=”/assets/images/Telegram-screen-300×171.jpg” alt=”Telegram” /></p>

<p>از استفاده تلگرام بر روی اوبونتو لذت ببرید.</p> ادامه مطلب ←

<p>با توجه به این که لازمه بعد از نصب هر سیستم‌عاملی یک سری کارها انجام بدین در این پست قصد دارم تا 10 کاری که بهتره بعد نصب اوبونتو 15.10 انجام دهید رو توضیح بدم.</p>

<h2 id=”section”>1. یادگیری چیزهای جدید</h2>

<p>اولین کار، یادگیری چیزهایی جدیدی هست که اضافه شده. چون اوبونتو یه توزیع گنو/لینوکسی هست و افراد زیادی در اون همکاری دارن، چیزهایی جدید به سرعت برای اون ساخته میشن و بعد از تست منتشر میشن!</p>

<p>به عنوان مثال تو اوبونتو 15.10 میشه با کشیدن برنامه‌ها و … از دش به دسکتاپ برای اون میانبر ایجاد کرد!</p>

<p><img src=”/assets/images/ubuntu-1510-wily-werewolf.jpg” alt=”ubuntu-1510-wily-werewolf” /></p>

<h2 id=”section-1″>2. بررسی بروزرسانی‌ها</h2>

<p>با توجه به اینکه اوبونتو یک سیستم‌عامل open-source هست بروزرسانی‌های اون خیلی سریع اتفاق میفته و پس از بررسی در مخازن برای بروزرسانی سیستم در اختیار عموم قرار می‌گیره که این بروزرسانی‌ها هم باعث رفع باگ‌ها و هم ممکنه باعث افزایش سرعت سیستم و در اختیار گذاشتن امکانات جدید بشه.</p>

<p>برای بروزرسانی تنها کافیه تا software updater رو باز کنید و روی install now کلیک کنید (مسلما باید به اینترنت وصل باشید!).</p>

<p><img src=”/assets/images/software-updater.jpg” alt=”software-updater” /></p>

<h2 id=”section-2″>3. نصب درایور گرافیک</h2>

<p>اگه می‌خواید تا عملکرد بهتری از سیستم خود داشته باشید بهتره تا درایور گرافیک اون رو نصب کنید.</p>

<p>این کار همچنین باعث بهبود سرعت اجرای بازی‌هاتون میشه!</p>

<p>برای اینکار می‌تونید مطابق عکس زیر عمل کنید:</p>

<p><img src=”/assets/images/2015/11/drivers.jpg” alt=”drivers” /></p>

<h2 id=”section-3″>4. نصب کدک های تصویری و صوتی</h2>

<p>با توجه به اینکه اوبونتو جزو نرم‌افزارهای آزاد هست، به طور پیش‌فرض برخی از کدک فرمت‌های تصویری و صوتی مثل mp3 و … رو نصب نمی کنه و برای نصب اون ها شما دو راه دارید:</p>

<p>1. در هنگام نصب قسمتی وجود داره که اتصال شما به اینترنت رو بررسی می کنه. در این بخش یک گزینه وجد داره با عنوان Third-Party codecs و کافیه تیک این گزینه رو فعال کنید!</p>

<p>اگه این کار یادتون رفت ایرادی نداره چون با روش زیر می تونید بعد از نصب اوبونتو اقدام به نصب اینم کدک‌ها بکنید:</p>

<p>2. ubuntu software center رو باز کنید و عبارت <code class=”highlighter-rouge”>third party codecs</code> زیر رو جست‌وجو کنید و بعد اون رو نصب کنید و یا روی لینک <a href=”https://apps.ubuntu.com/cat/applications/ubuntu-restricted-extras/”>Install Third-Party Codecs </a>کلیک کنید.</p>

<p><strong>منتظر بخش دوم باشید!</strong></p>

<p><strong>منبع: <a href=”http://saeedhpro.ir/”>saeedhpro.ir</a></strong></p> ادامه مطلب ←

<p>مدتی از انتشار نسخه 2.0 توزیع محبوب کالی هم می‌گذره. برای اون دسته از دوستانی که آشنایی ندارن بگم که کالی یه توزیع از لینوکس هست که از اون برای انجام تست نفوذ به سیستم‌ها (penetration test) و همچنین فورنسیک (forensic، جمع‌آوری اطلاعات حقوقی برای اثبات وقوع جرم الکترونیکی) استفاده میشه.</p>

<p>توزیع کالی که در ادامه‌ی توزیع Backtrack توسعه داده میشه، در واقع مجموعه‌ای از ابزارهای تست و نفوذ به هاست‌های شبکه، سیستم‌ها و اپلیکیشن‌های وب و حتی بعضی سخت افزارها رو درون خودش جای داده. Offensive security توسعه‌دهنده‌ی توزیع، بعد از اینکه تصمیم گرفت به جای Backtrack، که بر مبنای اوبونتو توسعه یافته بود، کالی رو ایجاد کنه، به سراغ دبیان رفت و اون رو مبنای توسعه‌ی نسخه‌ی جدید بهترین توزیع برای تست‌های امنیتی قرار داد.</p>

<p><img src=”/assets/images/kali-small.png” alt=”کالی لینوکس 2.0″ /></p>

<p>از تغییراتی که در نسخه ی 2.0 اعمال شده، تغییر توزیع به یک توزیع rolling هست. بنابراین از این به بعد پکیج‌ها با سرعت هرچه بیشتر، از نسخه‌ی Testing دبیان به کالی اضافه میشن. این طوری می‌تونید همیشه آخرین نسخه از نرم افزارها رو داشته باشید. که در نتیجه امکان داره مشکلاتی هم در این نرم افزارهای جدید وجود داشته باشه. با این حال این تغییر بسیار منطقی به نظر میرسه، چون کاربران توزیع های امنیتی شدیدا احتیاج دارن نرم افزارهای به‌روز استفاده کنن.</p>

<p>اگه به کار کردن با این توزیع علاقه دارین می تونین از <a href=”https://www.kali.org/downloads/”>اینجا</a> نسخه‌ی مورد نظرتون رو دریافت و نصب کنید.</p> ادامه مطلب ←

<p>خیلی اوقات ما فایلهای صوتی‌ای داریم که نیاز داریم قسمتی از آن فایل را حذف کنیم یا دو فایل را با هم ادغام کنیم و یا اطلاعات کامل فایل صوتی را در اختیار داشته باشیم. mpgtx ابزاری در ترمینال است که این امکانات را به ما می‌دهد. سادگی دستور و سرعت و دقت بالای mpgtx دلایلی هستند که ما بر آن شدیم تا این ابزار را به شما دوستان معرفی کنیم.</p>

<p>این ابزار فقط چند کیلوبایت از سیستم شما را اشغال می‌کند اما با حجم پایین خود قدرت و سرعتی به مراتبط بیشتر از از ابزارهای گرافیکی در اختیار قرار می‌دهد.</p>

<p>دستور نصب :</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>sudo aptitude install mpgtx
</code></pre>
</div>

<p>اگر می‌خواهید اطلاعاتی مانند bitrate یا نوع کدک و یا ID3 از فایل صوتی خود داشته باشید دستور زیر را اجرا کنید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>mpginfo input.mp3
</code></pre>
</div>

<p>یا اگر می‌خواهید قسمتی از فایل صوتی را جدا کنید دستور زیر را اجرا کنید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>mptsplit input.mp3 <span class=”o”>[</span>00:00:20-00:01:48] -o output.mp3
</code></pre>
</div>

<p>در اینجا از ثانیه 20 شروع شده و تا زمان 1:48 را جدا می‌کنید و باقی را از فایل input.mp3 جدا کرده و در فایل جداگانه output.mp3 ذخیره می‌کند.</p>

<p>اگر می‌خواهید دو فایل را با هم ادغام کنید از دستور زیر استفاده کنید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>mpgjoin input1.mp3 input2.mp3 -o output.mp3
</code></pre>
</div>

<p>در اینجا دو فایل ورودی input1.mp3 و input2.mp3 را با هم ادغام کرده و در فایل output.mp3 ذخیره می‌کند.</p> ادامه مطلب ←

<p>سلام. قبل از شروع این مطلب، سال جدید رو به شما تبریک می‌گم و امیدوارم سال ۱۳۹۴ همراه با سلامتی و موفقیت برای شما و خانوادتون باشه.</p>

<p><img src=”/assets/images/sudo_report_incident.png” alt=”یه عکس که بی‌ربط نیست به موضوع مطلبمون و سال نو!” /></p>

<p>یه عکس که بی‌ربط نیست به موضوع مطلبمون و سال نو!</p>

<p>تو این پست قصد دارم نحوه‌ی ویرایش فایل sudoers با visudo رو آموزش بدم. توی مطلب «<a href=”http://linuxihaa.ir/sudo/”>sudo چیست؟</a>» دیدید که sudo برای اجرای دستوراتی استفاده میشه که ما اجازه اجرای اون‌ها رو نداریم؛ مثل دستور apt-get در دبیان و اوبونتو که برای اجرا نیاز به دسترسی روت داره و ما می‌تونیم با دستور sudo apt-get و دادن پسورد خودمون اون رو اجرا کنیم.</p>

<p>یکم جلوتر بریم و توی پست «<a href=”http://linuxihaa.ir/%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%B1-%D8%B3%D9%88%D8%AF%D9%88-%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86-%D9%BE%D8%B3%D9%88%D8%B1%D8%AF/”>اجرای دستور سودو بدون پسورد</a>» دیدید که ما نیاز داشتیم بعضی از دستورات رو بدون نیاز به دادن پسورد اجرا کنیم. مثلا sudo apt-get رو که وارد کردیم دیگه نیاز به وارد کردن پسورد نباشه و بدون دریافت پسورد اجرا بشه. توی اون پست یه روش مبتدیانه و خطرناک گفتم اما قول دادم که روش اصولی رو آموزش بدم که حالا به قولم وفا کردم!</p>

<p>خب شروع کنیم. می‌خوایم یه کارایی کنیم که بعضی دستورات با sudo که اجرا میشن دیگه نیاز نباشه که پسوردمون رو وارد کنیم. این کار و خیلی کارهای دیگه رو میشه از طریق ویرایش فایل sudoers انجام داد. کلیت کارها، اعطای دسترسی اجرا دستور (یا دستورات یا فایل) برای کاربری (یا گروه کاربران) در هر ماشین (یا یک ماشین خاص)، بدون نیاز به وارد کردن پسورد‌ (یا نیاز به وارد کردن پسورد) هست. حالا میتونه شامل اعطای اجرای تمام دستورات (حتی دستورات با دسترسی روت) برای کاربران ادمین سیستم با نیاز به وارد کردن پسورد باشه که میشه همون استفاده همیشگی که از دستور sudo داریم؛ یا اینکه اجرای یک دستور (که ما دسترسی به اجرای اون رو نداریم و مثلا فقط با دسترسی روت میتونه اجرا بشه) برای کاربری خاص بدون نیاز به وارد کردن پسورد.</p>

<p>حالا که می‌دونیم با ویرایش sudoers چه کارهایی میشه انجام داد بیایم یه توضیحی درباره اون بدیم. فایل sudoers معمولا توی شاخه <span dir=”ltr”>/etc</span> هست و یک فایل متنی با ساختار مشخص هست که پیکربندی sudo محسوب میشه و دستور sudo با توجه به محتوای این فایل دسترسی‌ها رو تست و اعمال می‌کنه. برای ویرایش این فایل می‌تونید مستقیم فایل رو پیدا کنید و با هر ویرایشگری که خواستید ویرایش کنید یا اینکه از دستور visduo استفاده کنید که به معنی باز کردن فایل sudoers با ویرایشگر vi هست و این فایل رو با ویرایشگر پیش‌فرض شما برای ویرایش باز میکنه.</p>

<p>بریم سراغ ویرایش فایل sudoers.</p>

<p>ساختار این فایل از دو نوع دستور ایجاد شده. مورد اول برای مشخص کردن تنظیمات پیش‌فرض هست؛ مثل اینکه با وارد کردن پسورد چه زمانی طول بکشه تا دوباره این نشست منقضی بشه و دوباره نیاز به وارد کردن پسورد باشه یا ویرایشگر پیشفرض visudo چی باشه و … . اما مورد دوم همین دسترسی‌ها هست که دربارش صحبت کردیم.</p>

<p>واسه اینکه هم مثالی برای مورد اول بشه و هم اینکه در تست‌های بعدی راحت باشیم این خط رو به فایل sudoers اضافه کنید.</p>

<div class=”highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>Defaults:ALL timestamp_timeout=0
</code></pre>
</div>

<p>این خط می‌گه که زمان انقضای پسورد 0 باشه؛ یعنی برای هر بار استفاده از دستور sudo نیاز به دادن پسورد باشه (اگه نیاز بود). به صورت پیشفرض این زمان معمولا 15 دقیقه هست؛ یعنی اینکه با اجرای دستوری مثل sudo apt-get و دادن پسورد، تا 15 دقیقه دیگه نیاز به وارد کردن پسورد نیست (در همین نشست) و اگه دستور sudo apt-get رو تو این بازه زمانی اجرا کنیم بدون نیاز به دادن پسورد اجرا میشه.</p>

<ul>
<li>
<p>این تنظیم برای ادامه آموزش نیاز هست تا کار شما راحت‌تر باشه و اگر این مورد رو فعال نکردید باید بعد از هر بار که پسورد رو وارد کردید دستور sudo -K رو وارد کنید تا زمان منقضی بشه و برای اجرای دوباره sudo نیاز به دادن پسورد باشه. این کار رو انجام می‌دیم که تفاوت تنظیماتی که در ادامه انجام می‌دیم رو با حالت عادی احساس کنید.</p>
</li>
<li>
<p>اگر این تنظیم رو انجام دادید بعد از تست این مطلب اون رو حذف کنید.</p>
</li>
<li>
<p>توجه: در دستورات ترمینالی که استفاده شده، نوشته‌ها با رنگ زرد، خروجی هستند.</p>
</li>
</ul>

<p>و مورد دوم. فرض کنید من فایلی به نام test.sh با محتوای <span dir=”ltr”>echo ‘Linuxihaa’</span> می‌سازم و دسترسی اون رو 700 قرار می‌دم.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code><span class=”gp”>$ </span><span class=”nb”>echo</span> <span class=”s2″>”echo ‘Linuxihaa'”</span> &gt; test.sh
<span class=”gp”>$ </span>chmod 700 test.sh
</code></pre>
</div>

<p>حالا اگه فایل رو اجرا کنید متن خروجی رو مشاهده می‌کنید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code><span class=”gp”>$ </span>./test.sh
Linuxihaa
</code></pre>
</div>

<p>بیاید مالک فایل رو روت قرار بدید تا دیگه بهش دسترسی نداشته باشید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code><span class=”gp”>$ </span>sudo chown root test.sh
</code></pre>
</div>

<p>حالا دوباره فایل رو اجرا کنید تا مشاهده کنید که قادر به اجرای اون نیستید.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code><span class=”gp”>$ </span>./test.sh
-bash: ./test.sh: Permission denied
</code></pre>
</div>

<p>می‌دونیم که با اجرای دستور sudo ./test.sh و دادن پسورد این فایل اجرا میشه اما برای اینکه پسورد نخواد خط زیر رو به فایل sudoers اضافه کنید. توجه کنید که بجای YOUR_USERNAME، نام کاربری خودتون و بجای FILE_PATH آدرس فایل test.sh رو به صورت کامل بنویسید.</p>

<div class=”highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>YOUR_USERNAME ALL=(ALL) NOPASSWD: FILE_PATH
</code></pre>
</div>

<p>بعد از اضافه کردن این خط به فایل sudoers اگه دستور sudo ./test.sh رو وارد کنید می‌بینید که بدون نیاز به دادن پسورد، دستور اجرا میشه.</p>

<p>خب این مثال تموم شد اما بیایم ببنیم ساختار کلی اعطای مجوز در فایل sudoers چطور هست؟</p>

<p>ساختار هر خط تقریبا به شکل زیر هست.</p>

<div class=”highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>[USERNAME / %GROUPNAME] [MACHINE]=(USER) &lt;NOPASSWD:&gt; [PATH] [ARGUMENTS]
</code></pre>
</div>

<ul>
<li>در بخش اول می‌تونید یک نام کاربری یا گروه کاربری (برای گروه کاربری باید اول نام گروه کاراکتر % قرار بدید) بنویسید.</li>
<li>در بخش دوم
<ul>
<li>ابتدا نام ماشینی که مجوز در اون اعطا میشه رو وارد می‌کنید (می‌تونید نام ماشین خودتون رو بنویسید) و یا ALL می‌نویسید تا برای همه ماشین‌ها باشه.</li>
<li>سپس نام یوزی که میشه با اون اجرا بشه رو وارد می‌کنید یا ALL می‌نویسید تا محدودیتی نباشه. این مورد برای دستور sudo -u USERNAME استفاده میشه.</li>
</ul>
</li>
<li>در بخش سوم یا می‌نویسید <span dir=”ltr”>NOPASSWD:</span> تا نیاز به وارد کردن پسورد نباشه یا چیزی نمی‌نویسید تا پسورد نیاز باشه.</li>
<li>
<p>در بخش چهارم مسیر فایل دستور یا فایل‌های خودتون رو وارد می‌کنید. میتونه یه فایل خاص باشه یا فایل‌های داخل یه شاخه خاص. همچنین می‌تونید بعد از نام فایل، آرگومان‌های مشخصی رو هم بنویسید تا اون دستور فقط با اون آرگومان‌ها قابل دسترس باشه.</p>
</li>
<li>
<p>اگه چند آرگومان با نام مشابه هست می‌تویند از * استفاده کنید. مثلا <span dir=”ltr”>up*</span> آرگومان‌های update و upgrade رو شامل میشه.</p>
</li>
<li>می‌تونید چندتا مسیر رو با دادن , از هم جدا کنید و مجوز به همشون اعمال بشه.</li>
</ul>

<p>نکته دیگری هست خوشحال میشم شما بگید یا بپرسید تا جواب داده بشه.</p>

<p>موفق باشید.</p>

<ul>
<li>تصویر شاخص از 4.bp.blogspot.com</li>
</ul> ادامه مطلب ←

به نام یزدان پاک #تاریخچه Qt : در ۱۹۹۱ هاوارد نوشتن کلاسهایی را شروع کرد که با همکاری اریک در طراحی چارچوب، سرانجام Qt شدند. همان سال اریک با ایده‌ی «سیگنال‌ها و اسلات‌ها» آمد، یک نمونه‌ی ساده اما قدرتمند برنامه‌نویسی واسط(GUI) که امروزه توسط چندین ابزار برنامه‌نویسی دیگر نیز استفاده می‌شود. هاوارد ایده را برداشت…

Continue Reading

نوشته فیلم آموزش فریم ورک QT به زبان فارسی-قسمت سوم اولین بار در گشتاسب مظفریان – GMozafarian پدیدار شد.

ادامه مطلب ←

به نام یزدان پاک #تاریخچه Qt : چارچوب کیوت برای اولین بار در ماه می ۱۹۹۵ بصورت عمومی منتشر شد. توسعه‌ی اولیه‌ی این کتابخانه توسط Haavard Nord و Eirik Chambe-Eng انجام شد که بعدها مدیران ارشد شرکت Trolltech بودند (قبل از اینکه نوکیا کیوت رو بخره) هاوارد و اریک در انستیتوی تکنولوژی نروژ با هم…

Continue Reading

نوشته فیلم آموزش فریم ورک QT به زبان فارسی-قسمت دوم اولین بار در گشتاسب مظفریان – GMozafarian پدیدار شد.

ادامه مطلب ←

<p>امروز می‌خوام یه کار خطرناک اما کاربردی! رو بهتون آموزش بدم. شاید براتون پیش اومده باشه که بخواید یه سری دستور رو توی فایل شل بنویسید تا هر وقت خواستید اجراش کنید؛ اما اگه دستورات به دسترسی روت نیاز داشته باشند درگیری‌هایی براتون ایجاد می‌کنه که در بهترین حالتش وارد کردن پسورد برای هر بار اجرای فایل شل هست. حالا می‌خوام روشی رو آموزش بدم که دیگه نیاز به وارد کردن پسورد نباشه.</p>

<p><img src=”/assets/images/linux_widescreen_desktop_sudo_root_wide_linux-other.jpg” alt=”linux_widescreen_desktop_sudo_root_wide_linux-other” /></p>

<p>برای این کارها معمولاْ راه حل‌های منطقی و امنی مثل محدود کردن مجوز‌های سیستم هست که روش‌های خودشون رو دارند اما این آموزشی که می‌خوام بدم بدترین کاری هست که می‌تونید انجام بدید! یعنی رمز خودتون رو تو فایل شل و کنار بقیه دستورات ذخیره کنید و امنیت خودتون رو بسپارید به دست باد!</p>

<p>قبل از هر چیزی یادم اومد که در آینده حتماْ آموزشی برای تنظیمات سودو قرار بدم که هم امنیت شما تضمین بشه و هم کارهاتون رو راحت انجام بدید اما حالا بیاید راه خطرناک خودمون رو آموزش بدیدم! شاید خطرناک باشه و از اون استفاده نکنید ولی یادگیریش خالی از لطف نیست.</p>

<p>خب فرض کنید دستورات من این‌ها باشن:</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>rm -r /tmp/<span class=”k”>*</span>
halt
</code></pre>
</div>

<p>یعنی اینکه من قصد دارم با اجرای این فایل اول محتویات شاخه tmp (که فایل‌های موقت سیستم و برنامه‌ها در اون ذخیره می‌شن) حذف بشن و سپس سیستم خاموش بشه.</p>

<p>ذکر کنم که این فقط یک مثال برای آموزش هست و اگه در واقعیت، من همچین فایلی بخوام بسازم باید به عقلم شک کنید! چون هم اینکه شاخه tmp حافظه موقت هست و بعد از ریست شدن پاک میشه و هم اینکه هرچی برنامه باز دارم رو بیخیال شدم و زدم سیستم رو یهو خاموش کردم!</p>

<p>خب بریم سراغ آموزشمون. اگه دقت کنید دستور halt نیاز به دسترسی روت داره و باید با دستور sudo استفاده بشه. یعنی فایلمون اینطور تغییر می‌کنه:</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>rm -r /tmp/<span class=”k”>*</span>
sudo halt
</code></pre>
</div>

<p>اما مشکل هنوز باقی هست. اگه توی محیط میزکار باشید و فایل رو اجرا کنید که اصلا اتفاقی نمیوفته (البته اگه بجای sudo از جایگزین‌هاش با رابط کاربری استفاده کنید، کادری باز میشه و رمز عبور رو درخواست می‌کنه) و اگر در ترمینال باشید و فایل رو اجرا کنید، رمز عبور از شما خواسته میشه.</p>

<p>و اما… حالا وقت کار خطرناکی هست که می‌گفتم. دستورات رو به شکل زیر تغییر بدید (به جای PASSWORD، رمز خودتون رو بنویسید).</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>rm -r /tmp/<span class=”k”>*</span>
<span class=”nb”>echo </span>PASSWORD | sudo -S halt
</code></pre>
</div>

<p>کار تموم شد. با هر بار اجرای فایل، دستورات به راحتی اجرا میشن. در دستور بالا همزمان پسورد شما در ورودی استاندارد (stdin) نوشته می‌شه و با سویچ S هم به دستور sudo گفتیم که پسورد رو از ورودی استاندارد بخونه.</p>

<ul>
<li>تصویر شاخص یک والپیپر هست که از سایت iphonewallpapers-hd.com گرفتم و شاید زیاد ربطی به این مطلب نداشته باشه اما برای پس‌زمینه خوبه :)</li>
</ul> ادامه مطلب ←

<p>در این پست میخوایم ۱+۵ توزیع برتر لینوکس در سال ۲۰۱۴ از نظر وبسایت معتبر <a href=”http://distrowatch.com/”>Distrowatch</a> رو بررسی کنم. این ۶ توزیع (یا به عبارتی ۵ توزیع بعلاوه ۱) توزیع‌هایی هستند که من خودم هم به شخصه طی ۱+۱۲ سال کار با لینوکس از سال ۲۰۰۲ به بعد باهاشون کار کردم و سعی میکنم در بررسی مختصری که ارائه میکنم نکته‌ی مهمی از قلم نیفته. ترتیب آوردن توزیع‌ها هم در حقیقت ترتیبی هستند که من از اون‌ها در طول این سال‌ها استفاده کردم، نه رتبه‌بندی اونا. برای بررسی هر کدوم از این توزیع‌ها ۴ بخش مختلف قرار دادم؛ ۱. معرفی ۲. نقاط قوت ۳. نقاط ضعف و ۴. نکات</p>

<ul>
<li>این مطلب در <a href=”http://fa.frdn.info/2015/01/top-6-linuxdistro-of-2014-p1.html”>وبلاگم</a> به‌صورت کامل منتشر شده و حالا توی این پست سعی میکنم فقط نکات اصلی این بررسی رو به اختصار براتون بنویسم.</li>
</ul>

<p>یه نکته‌ی جالب در مورد این ۶ توزیع اینه که در سال ۲۰۱۳ هم دقیقا همین توزیع‌ها ۶ تای برتر سال رو تشکیل میدادند، البته با کمی جابجایی مکانی.</p>

<p>(قبل از هر چیز هم بگم که دوست داشتم زبان متن کمی محاوره‌ای باشه تا رسمی، ولی اگه به هر دلیلی خوشتون نیومد بگید که در پست‌های بعدی رسمی‌تر بنویسم!)</p>

<p><a href=”http://linuxihaa.ir/wp-content/uploads/2015/01/toplinux.jpg”><img src=”http://linuxihaa.ir/wp-content/uploads/2015/01/toplinux-300×274.jpg” alt=”toplinux” /></a></p>

<p> ترتیب توزیع‌ها در ادامه‌ی پست ترتیبی هستند که این توزیع‌ها متولد شده‌اند، نه رتبشون در رده‌بندی.</p>

<h2 id=”fedorahttpsgetfedoraorg”> <a href=”https://getfedora.org/”>Fedora</a></h2>

<p><a href=”http://mageia.ir/images/blogz/fedora.jpg”><img src=”http://mageia.ir/images/blogz/fedora.jpg” alt=”” /></a>با فدورا شروع میکنیم؛ فدورا در حقیقت ققنوس لینوکسهاست، چون که دقیقا بعد از مرگ Red Hat و از خاکستر اون متولد شد. کمپانی Red Hat سال ۲۰۰۳ اسپانسر پروژه‌ای شد بنام Fedora Core، و همکاری آنها منجر شد به ارائه‌ی اولین نسخه لینوکس Fedora که مبتنی بر آخرین نسخه‌ی لینوکس Red Hat بود.</p>

<p><strong>نقاط قوت:</strong> فدورا در بین دیگر توزیع‌ها دارای نو آوری‌های مشهود و ابزارها و خصوصیات امنیتی فوق‌العاده هست. چرخه‌ی زندگی منظم اون، که شامل انتشار نسخه‌ی جدید هر ۶ ماه و پشتیبانی از آن برای ۱۳ ماه هست به شما این اطمینان رو میده که از آخرین بروزرسانی‌ها در کنار نوآوری‌های حال حاضر دنیای لینوکس بهره میبرید.</p>

<p><strong>نقاط ضعف: </strong>در دنیای نرم‌افزار، مخصوصا دنیای کدباز، ورژن‌های جدید نرم‌افزارها همیشه بهترین نسخه‌ی آنها نیستن و خیلی اوقات شاهد باگ‌های پیشبینی نشده‌ای در خود آن‌ها یا Dependencyهای پیش آمده توسط آن‌ها هستیم. در فدورا شما باید خودتون رو برای دستکاری، Downgrade و یا استفاده از patchهای تست نشده‌ی بعضی از نرم‌افزارها برای پایدار نگه داشتن کلی سیستم آماده کنید.</p>

<h2 id=”debianhttpswwwdebianorg”><a href=”https://www.debian.org/”>Debian</a></h2>

<p><a href=”http://mageia.ir/images/blogz/debian.jpg”><img src=”http://mageia.ir/images/blogz/debian.jpg” alt=”” /></a>دبیان رو میتونیم یکی از مهم‌ترین توزیع‌های تاریخ لینوکس ارزیابی کرد، اول از همه بخاطر استواری و stability بالای اون، و بعد هم بخاطر توزیع‌های فوق‌العاده‌ای که از اون منشعب (یا به عبارتی Fork) شده‌اند که از معروف‌ترین‌هاش میشه به لینوکس مینت و اوبونتو اشاره کرد.</p>

<p><strong>نقاط قوت:</strong> اگه شما دنبال یک لینوکس فوق‌العاده استوار، پابرجا و مستحکم هستید، یا اینکه دنبال توزیعی برای سرور خود هستید دبیان انتخاب فوق‌العاده‌ای هست. بخاطر همین خصوصیت stable بودنش شما میتونید از Up و در حال کار بودن بی‌وقفه‌ی سرور خود (با هر مشخصات سخت‌افزاری) کمال اطمینان رو داشته باشید.</p>

<p><strong>نقاط منفی:</strong> همین نکته‌ی استوار و پابرجا بودن دبیان باعث میشه که پکیج‌های نرم‌افزاری بعد از اینکه جوابشون رو همه جوره پس دادند و تمامی تست‌های ممکن رو گذروندن برای دبیان فراهم بشن، و اغلب هم بروزرسانی های این پکیج‌ها هم بسیار کندتر از سایر توزیع‌های دیگه هست.</p>

<h2 id=”ubuntuhttpwwwubuntucom”> <a href=”http://www.ubuntu.com/”>Ubuntu</a></h2>

<p><a href=”http://mageia.ir/images/blogz/ubuntu.jpg”><img src=”http://mageia.ir/images/blogz/ubuntu.jpg” alt=”” /></a>اوبنوتو معروفترین توزیع مبتنی بر دبیان و یکی از توزیع‌های فوق‌العاده ی موجود هست که از اواخر سال ۲۰۰۴ پای به عرصه وجود گذاشته. اوبونتو به سرعت و بعد از چند سال تبدیل شد به محبوبترین توزیع در بین کاربران دسکتاپ، با اهدافی که مهمترین اونها ارائه‌ی سادگی استفاده در کنار قدرت و توانایی هست. همچنین اوبونتو به این معروفه که از تجارب پروژه‌های مشابه استفاده میکنه و سعی میکنه هیچ کدوم از اشتباهات اونها رو تکرار نکنه.</p>

<p><strong>نقاط قوت: </strong>اوبونتو بطور کلی برای کاربران تازه کار لینوکس و یا کسانی که در لینوکس بدنبال سادگی بسیار میگردند بسیار مناسب هست. البته همانطور که اشاره شده، تنها سادگی عامل محبوبیت این توزیع نیست و قدرت و استواری هم از عوامل دیگه‌ی محبوبیت Ubuntu در بین کاربرانشه. بخاطر سبک بودن این توزیع، بر روی سیستم‌های معمولی و ضعیف هم سرعت نسبتا خوبی داشته، تجربه‌ی استفاده از لینوکس را برای کاربرانش لذت بخشتر میکنه.</p>

<p><strong>نقاط ضعف: </strong>این توزیع با وجود اینکه بر پایه‌ی دبیان هست در بعضی قسمت‌ها با توزیع پدر دارای مشکلات عدم هماهنگی هست. محیط کاری پیش فرض این توزیع Unity نام داره که علاوه بر خسته کننده بودنش بیشتر به درد کاربران موبایل میخوره تا دسکتاپ.</p>

<h2 id=”opensusehttpswwwopensuseorg”><a href=”https://www.opensuse.org/”>OpenSUSE</a></h2>

<p><a href=”http://mageia.ir/images/blogz/opensuse.jpg”><img src=”http://mageia.ir/images/blogz/opensuse.jpg” alt=”” /></a>خوب نوبت میرسه به اوپن سوزه. اول از همه بگم که من عاشق اون لوگوی خوشگلش هستم، یه آفتاب پرست بنام Geeko که در واقع ترکیب دو واژه‌ی Gecko به معنی مارمولک و Geek به معنی خوره کامپیوتر هست. شروع به کار این توزیع برمیگرده به ۱۹۹۲ توسط یک سری خوره لینوکس در آلمان. SUSE هم در حقیقت مخفف Software und System Entwicklung به معنی توسعه سیستم و نرم‌افزار هست. در ابتدا این شرکت دیسکت‌های لینوکس Slackware را به زبان آلمانی عرضه میکرد ولی در سال ۱۹۹۶ اولین نسخه‌ی خودش رو بنام SuSe linux منتشر کردند.</p>

<p><strong>نقاط قوت:</strong> اوپن سوزه همیشه دارای نو آوری‌های زیادی بوده که یکی از مهمترین عوامل محبوبیت این توزیع در بین طرفدارانش پر شمارش به حساب میاد. محیط کاری بسیار زیبا، تمیز، ساده و دل پذیر اون در کنار ابزارهای پیکربندی ساده و جامع، مخزن بزرگ پکیج‌های نرم‌افزاری، زیرساخت وبگاه فوق‌العاده قدرتمند و مستندات عالی را نیز میتوان از دیگر نقاط محبوبیت این توزیع به حساب آورد.</p>

<p><strong>نقاط ضعف:</strong> توافق حق امتیاز انحصاری بین ناول و مایکروسافت در نوامبر سال ۲۰۰۶ موجبات خشم جامعه‌ی بزرگ شخصیت‌های مطرح لینوکس را در پی داشت و باعث شد بسیاری از کاربران این توزیع ناامیدانه به توزیع‌های دیگه مهاجرت کنن. همچنین بخاطر اینکه این توزیع از ابزارهای گرافیکی زیادی استفاده میکنه، نصب و راه اندازی دسکتاپ بعضی اوقات کند و سنگین میشه.</p>

<h2 id=”linuxminthttpwwwlinuxmintcom”><a href=”http://www.linuxmint.com/”>LinuxMint</a></h2>

<p><a href=”http://mageia.ir/images/blogz/mint.jpg”><img src=”http://mageia.ir/images/blogz/mint.jpg” alt=”” /></a>لینوکس مینت توزیعی بر پایه‌ی اوبونتو و دبیان هستش که در سال ۲۰۰۶ در ایرلند متولد شد. در ابتدا یک وبسایت بود برای کمک به کاربران تازه‌کار لینوکس، نوشتن مستندات و ارائه‌ی راهنمایی‌های اولیه به آنها. بعد از استقبال وسیع و گسترده‌ی مردم از این وبسایت و بازخوردهای متفاوتی که از کاربران گرفته شد، خالق این توزیع موقعیت را برای ارائه‌ی یک توزیع ساده برگرفته از نظرات و پیشنهادات کاربرانش و بدور از مشکلات و ابهامات فنی محصولات موجود برای کاربران مناسب دید و LinuxMint را متولد کرد. توزیعی که هم‌اکنون مردم آن را به عنوان اوبونتوی بهبود یافته میشناسند. البته این تعریف کاملا صحیح نیست، چرا که مینت فقط اوبونتوی بهبود یافته نیست، بلکه توسعه دهندگانش بسیاری ابزارها و قابلیت‌های گرافیکی را هم برای بهبود کارایی و سادگی استفاده به آن اضافه کرده‌اند.</p>

<p><strong>نقاط قوت:</strong> ساده و سبک بودن چیزیه که تخصص لینوکس مینت در اون مشخص میشه. ساده بودنش باعث محبوبیت زیادش در بین کاربران تازه‌ی لینوکس و سبک بودنش باعث میشه حتی بر روی لپتاپ‌های قدیمی و کامپیوترهای کند نیز عملکرد خوبی داشته باشه. همچنین بخاطر اینکه این توزیع بر پایه‌ی دبیان و اوبونتو هست میتوان انتظار یک سیستم استوار به همراه پک‌های نرم‌افزاری بسیار بیش از حد انتظار را داشت.</p>

<p><strong>نقاط ضعف:</strong> پروژه نکات و توصیه‌های امنیتی را منتشر نمیکند. همچنین این توزیع برای کاربران باتجربه لینوکس که سادگی زیاد رو دوست ندارند زیاد مناسب نیست.</p>

<h2 id=”mageiahttpwwwmageiaorg”><a href=”http://www.mageia.org/”>Mageia</a></h2>

<p><a href=”http://mageia.ir/images/blogz/mageia.jpg”><img src=”http://mageia.ir/images/blogz/mageia.jpg” alt=”” /></a>خوب میرسیم به آخرین توزیعمون یعنی لینوکس مجیا یا جادو (در زبان یونانی مجیا به معنای جادو است) که توزیع مورد علاقه ی خود من هم هست. توی دنیای توزیع‌های فوق‌العاده خوب و متنوع امروزی دیگه تقریبا غیرممکنه که یک توزیع تازه بیرون بیاد و بتونه بین بقیه توزیع‌ها سری بالا کنه و بیاد جزو ۱۰۰ توزیع برتر، چه برسه به اینکه بیاد جزو ۵-۶ تای اول. خوب در این بین لینوکس Mageia یکی از این استثناهاست که از ابتدای انتشارش در ۲۰۱۱ تا کنون همیشه جزو ۵-۶ تا توزیع برتر به‌حساب میومده.<br />
اولین نسخه‌ی این توزیع در اواسط سال ۲۰۱۱ منتشر شد و به سرعت باور نکردنی طی یکی دو سال به جمع ده توزیع محبوب در سراسر جهان رسید. مجیا در خیلی از نقاط متفاوت و یکتاست. برای مثال اولین لینوکسی هست که از پایگاه‌داده‌ی MariaDB به‌جای پایگاه‌داده‌ی پیشفرض MySQL شرکت اوراکل استفاده کرد. سیکل انتشار نسخه‌های جدید مجیا هر ۹ ماه یکبار و پشتیبانی هر کدام تا دو نسخه‌ی بعدی یعنی ۱۸ ماه بعد هستش.</p>

<p><strong>نقاط قوت: </strong>در عین حال که به کاربران با تجربه لینوکس امکان سفارشی کردن و دستکاری تمامی سیستم‌عامل رو میده، برای کاربران تازه کار هم بسیار مناسب هست. داشتن ابزارهای تنظیمات مرکزی فوق‌العاده قوی و ساده که نیاز کاربر به محیط Terminal رو خیلی کم میکنه. استواری و مستحکم بودن نیز از نکات مثبت این توزیع هست.</p>

<p><strong>نقاط ضعف:</strong> از مهمترین مشکلات این توزیع کم‌شهرت بودنش در بین کاربران لینوکس هست. اغلب کاربران نمیدونن که پیشینه‌ی این توزیع در لینوکس قدرتمند Mandriva بوده. همچنین نگرانی‌هایی هست مبنی بر اینکه جامعه‌ی توسعه‌دهندگان داوطلب این توزیع امکان نگهداری ازش رو برای بلند مدت و بدون کمک اسپانسرهای بزرگ نخواهند داشت.</p>

<p>یکی از نقاط ضعف دیگه ی مجیا سیکل انتشار ۹ ماهه‌اش هست که باعث میشه در زمینه اخبارسازی و هیجان رسانه‌ای در مقابل توزیع‌هایی که بازه‌ی انتشار ۶ ماهه دارند خیلی ضعیف‌تر عمل کنه و در این بین افراد به توزیع‌های دیگه جذب بشن.</p>

<p>تجربه ی لینوکسی خوبی داشته باشید!</p> ادامه مطلب ←

<p>چند وقت پیش بود که می‌خواستم روی VirtualBox یه توزیع سبک از لینوکس نصب کنم و از اونجایی که با دبیان بیس‌ها و مخصوصا اوبونتو بیس‌ها راحت‌ترم تصمیم گرفتم نسخه سبکی از اوبونتو رو انتخاب کنم. گزینه‌های پیش رو زوبونتو (Xubuntu) و لوبونتو (Lubuntu) بودند که به ترتیب از میزکارهای XFCE و LXDE استفاده می‌کنند و بالطبع بخاطر میزکارهاشون باید خیلی سبک باشند. با اینکه تقریبا می‌دونستم LXDE بخاطر اینکه خیلی ساده است سبک‌تر هست اما باز هم جست‌وجویی برای مقایسه این دو توزیع انجام دادم که آدرس wikivs.com/wiki/Lubuntu_vs_Xubuntu خیلی مفید بود و جدول جالبی هم داشت که در زیر مشاهده می‌کنید.</p>

<p><img src=”/assets/images/Lubuntu-vs-Xubuntu.png” alt=”Lubuntu-vs-Xubuntu” /></p>

<p>البته این اطلاعات نسخه ۱۲.۰۴ هست و برای نسخه ۱۴.۰۴ هر کدوم رم‌های بیشتری اشتغال می‌کنند.</p>

<p>چندتا تصویر هم از دوتا توزیع دیدم و با اینکه زوبونتو زیباتر بود اما بخاطر سبکی و اینکه توی این موقعیت کار خاصی به زیبایی نداشتم، لوبونتو رو انتخاب کردم. خب بریم سراغ بررسی لوبونتو 14.04 Lubuntu.</p>

<h3 id=”section”>نصب</h3>

<p>نصب کاملا مثل اوبونتو بود و از نصاب اوبونتو یونیتی استفاده می‌کرد فقط با مدیرپنجره اوپن باکس.</p>

<h3 id=”section-1″>میزکار</h3>

<p>راستشو بخواهید وقتی میزکار رو دیدم خیلی خوشم اومد! با اینکه خیلی ساده بود اما بر خلاف تصاویری (احتمالا تصاویر قدیمی بودن) که دیده بودم زیبا بود!</p>

<p>پوسته زیبایی به‌صورت پیش‌فرض روی میزکار نصب شده که با آیکن‌های ساده و شیکش باعث میشه حس خوبی پیدا کنید (ممنون لوبونتو که میزکار ال ایکس دی ای رو اینطور خوش چهره نشون دادی آخه توی توزیع‌های دیگه این میزکار اصلا قابل دیدن نیست!).</p>

<p><img src=”/assets/images/lubuntu-14.04-1024×575.png” alt=”lubuntu-14.04″ /></p>

<h3 id=”section-2″>برنامه‌ها</h3>

<p>برای من خیلی جالب بود که برای سبکی برنامه‌های خیلی کمی به‌صورت پیش‌فرض نصب شده بود اما برنامه‌ها کاربردی بودند. مرورگر فایرفاکس، پیغام‌رسان Pidgin، کلاینت تورنت Transmission، برنامه ویرایش تصویر mtPaint، برنامه‌ای برای استفاده از اسکنر، Document Viewer برای مشاهده پرونده‌ها (مثل pdf)، یک واژه پرداز و برنامه صفحه گسترده که البته لیبر آفیس نبودند اما برای رفع نیاز خوب هستند، برنامه‌هایی برای پخش موزیک و فیلم، دیسک برن  Xfburn از جمله برنامه‌های این توزیع بودند.</p>

<p>این توزیع از مدیرفایل PCManFM استفاده می‌کند که ساده و کارا هست و امکانات خوبی مثل اکثر مدیرفایل‌ها دارد.</p>

<p>اما قسمت جالب اینجا بود که <a href=”http://linuxihaa.ir/xpad/”>Xpad</a> که یک یادداشت‌بردار ساده و مورد علاقه من است هم نصب بود!</p>

<p>برنامه‌های دیگری مثل Disks برای مدیریت دیسک‌ها و پارتیشن (که در اوبونتو یونیتی هم هست)، ماشین حساب!، مدیرآرشیو و … هم جزو برنامه‌های پیش‌فرض هستند اما خبری از اسکرین شاتر نبود که من مجبور شدم Shutter رو با دستور زیر نصب کنم.</p>

<div class=”language-sh highlighter-rouge”><pre class=”highlight”><code>sudo apt-get install shutter
</code></pre>
</div>

<ul>
<li>همین طور که می‌بینید اگه برنامه‌ای هم نباشه مسلما راحت میشه نصبش کرد و شاتر رو به این دلیل نصب کردم که برای نصبش حجم کمتری می‌خواست!</li>
</ul>

<p>کلا راضی هستم از اینکه این توزیع رو به‌صورت مجازی نصب کردم و دارم کارهایی که نیاز بود رو باهاش انجام میدم. مشکلی هم ندارم چون همه چیز همون اوبونتو هست اما سبک!</p> ادامه مطلب ←