104.6: Create and Change Hard and Symblic Link
Description : Candidates should be able to create and manage hard and symbolic links to a file
Key Knowledge Areas:
Create links.
Identify hard and/or soft links.
Copying versus linking files.
Use links to support system administration tasks.
The following is a partial list of the used files, terms and utilities:
ln
همان طور که در ویندوز راه میانبری به نام shortcut داریم , در لینوکس هم راه های میانبری برای دسترسی به یک فایل داریم که به دو دسته ی زیر تقسیم می شوند :
1. Symbolic link
2. Hard link
Creating symbolic link …
$echo test symlink > file $ln -s file file.sym.ln
نکته : پرمیشن پیش فرض تمامی Symbolic link ها 777 می باشد . اما این به آن معنا نیست که می توان به هر فایلی که پرمیشن لازم را نداشته باشد دسترسی داشته باشیم ! به عنوان مثال :
$echo test symlink > file $chmod 000 file $ln -s file file.ln $ls -l
اگر خروجی دستور بالا را در Standard output ( که در این جا همان ترمینال است ) نگاه کنید , خواهید دید که پرمیشن فایل Symbolic link بالا ترین پرمیشن یعنی 777 و پرمیشن فایل اصلی 000 است . حال اگر فایل Symbolic link را cat کنید خواهید دید که با اروری مبنی بر نداشتن پرمیشن مواجه خواهید شد .
$cat file.ln
Inode : در لینوکس هر فایل و دایرکتوری یک عدد منحصر به فرد و یا unique code دارد که مشخصه ی سایز , سطح دسترسی ( پرمیشن ) , سازنده , گروه سازنده , تاریخ تغییر و دسترسی به فایل و … است پس می توان گفت که Inode یک ساختمان داده است .
تمامی این اعداد در inode table ذخیره می شود این جدول در زمانی که فایل سیستم پارتیشن را مشخص کردیم ساخته می شود . نکته ی حایز اهمیت این جاست که این جدول متناهی است یعنی تعداد محدودی جای خالی برای این اعداد در نظر گرفته شده است مثلا 513176 و طبیعتا اگر تعداد فایل هایی که بر روی یک پارتیشن داریم برابر با تعداد خانه های این جدول باشد , عمل پر شدن پارتیشن رخ می دهد ! با این که ممکن است هنوز فضای خالی درون دیسک وجود داشته باشد .
پس می توان نتیجه گرفت شرط پر شدن یک پارتیشن برابر است با :
الف ) پر شدن ظرفیت پارتیشن
ب ) پر شدن ظرفیت جدول Inode
برای مشاهده ی ظرفیت جدول Inode پارتیشن می توان از دستور زیر استفاده کرد :
$df -i
اگر یک اسکریپت کوچیک مثل اسکریپت زیر رو بنویسیم می تونیم پر شدن پارتیشن رو قبل از تکمیل ظرفیتش مشاهده کنیم ! مثال :
#!/bin/bash
for i in {1..241096}
do
echo "Welcome $i times" > file$i
doneقبل از اجرای Script
بعد از اجرای Script
برگردیم به Symbolic link . اگر به عدد Inode فایل اصلی و فایل Symbolic link نگاه کنید خواهید دید که این دو عدد با هم متفاوت هستند . در واقع دلیل این تفاوت این است که این دو فایل کاملا مجزا و جدای از هم می باشند , با این تفاوت که در فایل Symbolic link آدرس یک فایل به عنوان مبدا درج شده است .
مثال :
$ls -li file file.ln
نکته : سویچ i- در دستور ls عدد Inode فایل ( ها ) را نیز نشان می دهد .
حال فرض کنید فایل اصلی پاک شده اما فایل Symbolic link همچنان در دایرکتوری وجود داشته باشد . به عنوان مثال :
$rm file $ls file.ln file.ln
نتیجه این خواهد شد که فایل Symbolic link همچنان باقی می ماند اما از آن جایی که آدرس درون آن به یک آدرسی که ماهیتی ندارد اشاره می کند , فاقد ارزش و اعتبار می باشد ( اصطلاحا Broken link می گویند ) و در ترمینال با یک رنگ خاص ( برای مثال قرمر ) نشان داده می شوند .
نکته : برای شناسایی Symbolic link ها می توان از حرف l در ابتدای پرمیشن استفاده کرد . هم چنین از علامت <- می توان فهمید که فایل قبل از <- یک Symbolic لینک و فایل بعد از <- فایل مبدا است .
نکته : از روی رنگ هم می توان پی به Symbolic لینک ها برد اما باید توجه کرد که رنگی بودن خروجی دستور ls به دلیل سوییچ color– است که به صورت پیش فرض روی yes یا always یا force قرار گرفته است . توضیحات بیش تر در :
$man ls
تمرین :
$echo test symlink > file $cat file $ln -s file slfile1 $cat slfile1 $ln -s file slfile2 $cat slfile2 $ls -li file slfile1 slfile2 $stat slfile1
وظیفه ی hard link ها تقریبا شبیه به symlink ها می باشد با این تفاوت که در نحوه ی پیاده سازی با هم تفاوت هایی دارند . گفتیم که هر فایل در هارد دیسک یک عدد Inode منحصر به فرد دارد که مشخصه ی آن فایل است و این اعداد Inode درون جدولی قرار دارد . پس اگر دو فایل عدد Inode یکسانی داشته باشند , می توان نتیجه گرفت که هر دو لینک به یک فایل در هارد دیسک اشاره می کنند .
در واقع وقتی فایلی درون هارد دیسک قرار دارد یک لینک برای ارتباط با آن توسط سیستم عامل ایجاد می شود ( با توجه به Inode Table ) یعنی زمانی که سعی می شود به فایلی دسترسی پیدا کرد , سیستم عامل ابتدا آن را به عدد Inode تبدیل می کند سپس اطلاعات را در اختیار کاربر قرار می دهد . پس منطقا تعداد زیادی از این لینک ها می توانیم داشته باشیم که همه ی آن ها به یک فایلی اشاره کنند .
به عبارتی دیگر درون Inode tables می توانیم عدد Inode یکسانی با اسم های مختلفی داشته باشیم که هر کدام از آن ها به یک فایل خاص اشاره می کنند و لینک می شوند . و اگر یکی از آن ها پاک شود به دلیل این که هنوز یک یا چند لینک دیگر ( با همان عدد inode و اسم دیگر ) به فایل وصل شده است , دسترسی به اطلاعات از بین نمی رود .
نتیجه ی یکی بودن عدد Inode این خواهد شد که تظیماتی از قبیل پرمیشن , سازنده , گروه سازنده و … در همه ی این لینک ها یکسان است چرا که همان طور که گفته شد , همه ی این لینک ها به یک فایل خاص بر روی هارد دیسک اشاره می کنند .
نکته : با توجه به مفاهیم بالا , طبیعتا اگر یکی از این لینک ها ( حتی لینک اول ) پاک شود , لینک های بعدی همچنان فعال و ارزشمند هستند چرا که هنوز راهی ارتباطی برای ارتباط با فایل درون هارد وجود دارد . مثال : فرض کنید از صفحه ی نمایش عکس گرفتیم و با نام pazhoheshi.png ذخیره کردیم .
$ln pazhoheshi.png pazhoheshi.ln1.png $ls -lih
همان طور که در عکس بالا مشخص است , دو فایل pazhoheshi.png و pazhoheshi.ln1.png هر دو به یک فایل عکسی درون هارد اشاره دارند و همان طور که مشخص است هر دو دارای شماره ی Inode برابر هستند همراه با این که هر دوی این فایل حجمی برابر با 45K دارند که باز هم نشان دهنده ی این موضوع است که عکس بر روی هارد حجمی برابر با 45K دارد .
نکته : اگر بر روی دایرکتوری جاری یعنی test سایز دایرکتوری را ببنیم خواهیم دید که حجم دایرکتوری را 45KB نشان می دهد نه 90KB . دلیل این موضوع باز یکی بودن عدد inode دو فایل است که در واقع هر دوی این فایل به اطلاعات خاصی درون هارد اشاره می کنند .
در ادامه ( ادامه ی عکس ) مشاهده می کنید که همین روند را برای یک فایل متنی دنبال کردیم . و می بینید که با پاک کردن فایل اول , هنوز می توان به فایل اصلی دسترسی داشت .
توجه : این عمل کپی گرفتن از فایل نیست ! چرا که کپی از فایلی در واقع یک فایل جدید با ویژگی های جدید درون هارد دیسک ایجاد می کند اما hard link فقط پلی ارتباطی با اطلاعات درون هارد است ( مثلا پلی برای دسترسی به یک فایل )
نکته : همان طور که گفته شد , کپی یک فایل و فایل اصلی , اعداد Inode متفاوتی دارند .
نکته : hard link های یک فایل , پرمیشن , سازنده و دیگر اطلاعات یکسانی دارند و تغییر در هر کدام برابر با تغییر در همه ی link ها می باشد .
نکته : hard link برای دایرکتوری نمی باشد و فقط بر روی فایل ها جوابگو است .
نکته : از hard link می توان به عنوان یک بک آپ استفاده کرد با این مزیت که حجمی تکراری هارد دیسک را اشغال نمی کند .
نکته : hard link فقط درون یک پارتیشن اتفاق میافتد یعنی نمی توان یک hard link از یک فایلی که درون یک پارتیشن دیگر است ایجاد کنیم .
برای تعیین تعداد hard link ها می توان از ستون دوم ( از سمت چپ ) دستور ls -l استفاده کرد . به عنوان مثال :
. ..
که . مشخصه ی همان دایرکتوری و .. مشخصه ی دایرکتوری قبلی است .
تمرین :
$echo test hardlink > file $cat file $ln file hlfile1 $cat hlfile1 $ln file hlfile2 $cat hlfile2 $ln file hlfile3 $cat hlfile3 $ls -i file hlfile1 hlfile2 hlfile3 $ls -il file hlfile1 hlfile2 hlfile3 $stat hlfile1 $ls -li file [h]lfile[1-3]
Description : Candidates should be thoroughly familiar with the Filesystem Hierarchy Standard (FHS), including typical file locations and directory classifications.
Understand the correct locations of files under the FHS.
Find files and commands on a Linux system.
Know the location and purpose of important file and directories as defined in the FHS.The following is a partial list of the used files, terms and utilities:
find
locate
updatedb
whereis
which
type
/etc/updatedb.conf
مثالی فنی تر : فرض کنید که یک سرور لینوکسی دارید که به صورت تخصصی روی سرویس ایمیل کار می کند و برای ذخیره کردن ایمیل ها و فایل ها تا یک سال دیگر یک هارد دیسک 2 TB ای در نظر گرفته اید . حال فرض کنید هارد دیسک شما زود تر از موید احتمالی پر شده است . در این حال کافیست یک هارد دیسک جدید خریده و آن را در مسیر قبلی mount کنید .
توجه داشته باشید توی این حالت از آپشن خاصی در برنامه ی سرویس ایمیل دهی استفاده نکردید . برای مثال برنامه در مسیری خاص عمل ذخیره سازی را انجام می دهد و تغییر مسیر آن مستلزم راه اندازی و کانفیگ مجدد برنامه می باشد . اگر قابلیت mount کردن در هر مسیر و دایرکتوری ای وجود نداشت می باست سرویس را برای مدت زمان طولانی متوقف کرد سپس تمامی مراحل را از اول تکرار کرد یعنی سرمایه ای از وقت و انرژی گرفته می شد .
این حالت بار ها در ویندوز به چشم خورده است . اما در ویندوز پارتیشن ها با کمیتی به نام Drive letter شناسایی می شود پس هر پارتیشن یک تنه ی اصلی به حساب می آید که در داخل خود زیر شاخه ها ی ( دایرکتوری ها ) متعددی دارد .
در مثالی که بالا گفته شد . اگر سرور , ویندوزی بود می توانستیم با تغییر Drive letter پارتیشن , آن برنامه را بایپس کنیم ( با فرض نداشتن همچین آپشنی در برنامه ) اما مشکلی که بار ها در ویندوز به چشم خورده است این است که در تعداد پارتیشن های زیاد , تغییر Drive letter معمولا با اشکالاتی همراه است .
برگردیم که دایرکتوری mnt , پس با توجه به مفاهیم بالا دایرکتوری پیش فرضی که برای mount کردن در نظر گرفته شده است mnt/ می باشد اما می توان جای دیگری نیز mount کرد .
نکته : فرض کنید یک دایرکتوری به نام iman/ همراه با چندین فایل و اطلاعات در داخل آن دارید , سپس یک پارتیشن دیگری را در این دایرکتوری mount می کنید . نتیجه این خواهد شد که پس از mount کردن پارتیشن در دایرکتوری iman/ دیگری به اطلاعاتی که در این دایرکتوری وجود داشت دسترسی نخواهید داشت ! البته نداشتن دسترسی تا زمانی است که پارتیشن جدید در این دایرکتوری mount شده باشد . یعنی پس از این که پارتیشن را unmount کردید باز می توانید اطلاعات قبلی که در دایرکتوری وجود داشت را مشاهده کنید .
dev/ : لینوکس تمامی دیوایس ها را همانند فایل نشان می دهد ولی صرفا به این معنا نیست که هر دیوایس یک فایل است ! مثلا dev/sda/ نمایانگر نخستین درایو ساتا در سیستم است . همچنین این فایل ها هر بار که سیستم روشن می شوند , ساخته شده برای مثال وقتی سیستم خاموش است یک هارد متصل کردید سپس دوباره سیستم رو روشن کردید …
root/ : همان طور که مشخص است Home Directory کاربر root در این مسیر تعیین شده است .
media/ : از این دایرکتوری معمولا برای mount های موقت استفاده می کنند مثلا cdrom و یا فلش مموری را در این دایرکتوری mount می کنند . اما هارد های اینترنال که قرار هست همیشه به سیستم متصل بماند معمولا در mnt/ مونت می شوند .
non essential ها یا غیر ضروری ها :
home/ : تمامی Home Directory های کاربران در این مسیر قرار می گیرد .
tmp/ : تمامی برنامه ها فایل ها و اطلاعات موقت خود را در این دایرکتوری ذخیره می کنند معمولا با راه اندازی مجدد سیستم تمامی محتویات این دایرکتوری پاک می شود .
var/ : فایل هایی که به مرور زمان سایزشان تغییر می کند در این مسیر قرار می گیرد . به عنوان مثال فایل های Log
opt/ : برنامه هایی که توسط سوم شخص یا به صورت third party نصب شده است در این مسیر قرار می گیرد . به عنوان مثال FireFox
نکته : اگر FireFox را از سایت Mozilla گرفته و نصب شود جزء این حالت حساب می شود .
نکته : نصب فایرفاکس از روی مخازن و یا DVD نصاب جزء این حالت حساب نمی شود .
نکته : زمانی که یک برنامه به صورت third party نصب شود دیگر تمامی فایل های آن درون سیستم پخش نمی شود چرا که هر توزیع ممکن است مسیر و دایرکتوری های متفاوت داشته باشد یعنی دقیقا رعایت نکردن استاندارد FHS در توزیع های مختلف .
boot/ : کلیه ی تنظیمات مربوط به boot loader سیستم و کلیه ی فایل هایی که باعث می شود یک سیستم اجرا شود در این مسیر قرار گرفته است .
proc/ : فایل سیستم هایی که بر روی ram هستند , در این دایرکتوری قرار دارند . یعنی در هنگام روشن شدن سیستم ساخته می شوند و در ram قرار می گیرند . اصطلاحا گفته می شود که از این طریق می توان با کرنل در ارتباط بود . به عنوان مثال :
/proc/sys/net/ipv4/ip_forward
مقدار پیش فرض و دیفالت این فایل 0 است که اگر به 1 تغییر کند , سیستم تبدیل به یک روتر یا مسیر یاب می شود .
usr/ : تقریبا مشابه / می باشد یعنی دوباره با دایرکتوری هایی مثل lib , sbin , bin و … رو به رو خواهیم شد فقط باید به این نکته توجه کرد که هر چه از / دور تر بشویم , از اهمیت فایل ها و دایرکتوری ها کاسته می شود .
usr/bin/ : برنامه هایی در این دایرکتوری قرار می گیرد که برای کاربران معمولی بوده با این تفاوت که کم اهمیت برای سیستم عامل می باشند .
usr/sbin/ : برنامه هایی که دارای اهمیت کمتر ( به دلیل دور بودن از / ) و برای ادمین ها ( s ) است , در این دایرکتوری قرار می گیرد .
usr/share/ : فایل هایی در این دایرکتوری قرار می گیرد که 3 ویژگی زیر را داشته باشند :
1. اسم فایل ها
2. سایز و حجم ثابتی داشته باشند یعنی به مرور زمان حجمشان تغییر نمی کند
3. فایل ها به صورت Architecture-independent باشد . یعنی مستقل از معماری ( 32 یا 64 بیت ) باشند . مثل آیکون ها و … که هیچ ارتباطی با نوع پردازنده ندارند .
مثال : فونت های سیستم و یا آیکون ها و …
/usr/include/ : معمولا هدر فایل ها در این دایرکتوری قرار می گیرد .
/usr/lib/ : در این دایرکتوری Library برنامه های کم اهمیت ( برای سیستم ) قرار می گیرد مثل فایرفاکس
/usr/local/ : تقریبا همان اتفاقی که / میافتید در این جا نیز رخ می دهد . باز 2 نکته را باید در نظر گرفت , اول این که چون از / دور شدیم پس اهمیت فایل های درون این دایرکتوری کم است دوم این که فایل ها و یا برنامه هایی درون این دایرکتوری قرار می گیرد که به صورت local در سیستم ساخته شده است . مثلا زمانی را فرض کنید که ادمین سرور یک اسکریپت برای دسته ای از کار ها نوشته است . در این صورت می توان این برنامه را در این مسیر قرار داد . حال اگر برنامه فقط برای یوزر ادمین باشد باید آن را به sbin و اگر برای تمامی یوزر ها باشد باید آن را به bin انتقال داد .
نکته : فقط یوزر root می تواند به این دایرکتوری دسترسی کامل داشته باشد و بقیه ی یوزر ها تنها مجوز استفاده ( اجرا ) دارند .
$which ls /bin/ls
در خروجی دستور بالا , مسیر فایل اجرایی برنامه ی ls را می توان مشاهده کرد . مثالی دیگر :
$which passwd $which fdisk
دستور whereis :
تقریبا شبیه به دستور which می ماند با این تفاوت که مسیر man page را نیز نمایش می دهد .
نکته : از سویچ b- می توان فقط به دنبال binaries فایل مورد نظر بود .
نکته : از سویچ m- می توان فقط به دنبال man page فایل مورد نظر بود .
دستور type :
تقریبا برابر با دستور which می باشد با این تفاوت که فایل های shell builtin را تشخیص می دهد . به عنوان مثال :
$which set $type set $which echo $type echo
$type ls $type if $type for
نکته : دستور echo هم به صورت shell builti و هم در مسیر bin/echo/ قرار دارد . اما در هنگام اجرای دستور echo , echo به صورت shell builti اجرا می شود . به طور دقیق تر shell builti اولویت اول دارد .
مفهوم PATH :
طبیعتا وقتی به دنبال فایل binaries می گردیم باید یک مسیر و یا یک بازه ی مشخص برای جست و جو در نظر بگیریم که به این بازه اصطلاحا PATH گفته می شود .
برای مشاهده ی PATH یا این بازه می توانید به صورت زیر عمل کنید :
$echo $PATH /usr/local/sbin:/usr/local/bin:/usr/sbin:/usr/bin:/sbin:/bin:/usr/games:/usr/local/games
با استفاده از این دستور نیز می توان در کل فایل سیستم به دنبال فایلی گشت . این دستور برای خود یک دیتابیس دارد که مسیر تمامی فایل ها و دایرکتوری ها را در خود دارد , طبیعتا اگر فایلی یا دایرکتوری ای به فایل سیستم اضافه شود دیگر با استفاده از این دستور پیدا نمی شود چرا که آدرس آن درون دیتابیس وجود ندارد . به عنوان مثال :
دستور find :
از این دستور می توان برای سرچی دقیق تر استفاده کرد . به این صورت که واقعا تک تک دایرکتوری ها را به صورت آنلاین جست و جو می کند . به Syntax این دستور نگاه کنید :
find where-to-look criteria what-to-do
به عنوان مثال :
$find ~/Desktop -iname "*pazhoheshi*"
توجه داشته باشید که از سویچ iname- برای مشخص کردن اسم فایل استفاده می کنیم . مثال :
$find ~ -inum 1723181
از سویچ inum- برای سرچ عدد Inode ای خاص در تمامی فایل ها و دایرکتوری ها استفاده می کنیم . مثال :
$find /usr -perm 4755
از سویچ perm- برای پیدا کردن تمامی فایل ها و دایرکتوری ها با پرمیشنی مشخص استفاده می کنیم . مثال :
$find /usr -perm -4000
توجه داشته باشید که علامت – قبل از عدد 4000 به مفهوم پیدا کردن تمامی فایل ها و دایرکتوری هایی است که پرمیشنی بیش تر از 4000 دارد .
$find ~/src -iname "*.c" -exec chmod g+w {} ;در مثال بالا ابتدا با استفاده از سویچ -iname به دنبال تمامی فایل هایی با پسوند c می گردیم سپس به Group همه ی آن ها پرمیشن نوشتن یا همان write را اضافه می کنیم .
#find /etc -iname "*.conf" -exec cp {} ~/config ;در مثال بالا ابتدا با استفاده از سویچ iname- تمامی فایل ها با پسوند conf در مسیر etc/ را پیدا کرده سپس تمام آن ها را در مسیر config/~ کپی می کنیم .
cat
cut
expand
fmt
head
od
join
nl
paste
pr
sed
sort
split
tail
tr
unexpand
uniq
wc
دستور cut :
$cp /etc/passwd pswd $cut -b 5 pswd
از سویچ b- برای مشخص کردن بایت پنجم هر خط استفاده می کنیم .
$cut -b 5,9,13 < pswd $cat pswd | cut -b 3,7
$cat pswd | cut -d: -f1 > usernames
از سویچ d- برای مشخص کردن ستون ها ( در این جا : جدا کننده ی هر ستون است ) و از سویچ f- برای مشخص کردن ستون اول استفاده کردیم و در نهایت Standard Output را در فایل usernames می ریزیم .
$cat pswd | cut -d: -f1,3
با استفاده از دستور بالا ستون 1 و 3 را که معرف نام کاربری و user ID را جدا کرده ایم .
$cat pswd | cut -d: -f1-4
با استفاده از دستور بالا ستون 1 تا 4 را جدا کرده ایم .
دستور head :
از این دستور برای خواندن head فایل استفاده می کنیم . مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1 | head -n3 > 3users
با استفاده از سویچ n- سه خط اول را جدا کرده و در فایل 3users ریخته ایم .
نکته : به صورت پیش فرض عدد سویچ n- ده می باشد .
مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1 | head -c5
با استفاده از سویچ c- پنچ بایت اول را جدا کردیم . توجه داشته باشید که n و … هم یک بایت حساب می شوند .
دستور tail :
از این دستور برای خواندن آخر یک فایل استفاده می کنیم . مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1 | tail -n5 > 5Lastusers $cat pswd | cut -d: -f1 | tail -c5
دو سویچ n و c استفاده شده در tail دقیقا مثل heat عمل می کند . مثال :
$tail -f pswd
با استفاده از سویچ f- آخر فایل pswd خوانده می شود اما به صورتی که فایل بسته نشده و هر تغییری که در فایل به صورت همزمان اعمال شود را می خواند و نمایش می دهد . مثلا می توان برای خواندن فایل های log استفاده کرد چرا که در فایل های log مرتبا اطلاعات append می شود .
دستور expand and unexpand :
از دستور expand برای تبدیل تمامی tab های استفاده شده در هر خط به Space استفاده می شود . مثال :
$expand file1 > file2 $ls -l | unexpand
دستور sort :
برای مرتب کردن خروجی می توان از این دستور استفاده کرد . به عنوان مثال برای مرتب کردن یک لیست بر حسب حروف الفبایی و …
مثال :
$cat /etc/passwd | cut -d: -f1 | sort > sortedUsers
مثال :
$cat pswd | cut -d: -f3 | sort $cat pswd | cut -d: -f3 | sort -n
از سویچ n- برای مرتب کردن اعداد از کوچیک به بزرگ استفاده می کنیم .
نکته : از سویچ r- برای برعکس مرتب کردن استفاده می کنیم . یعنی مثلا برای اعداد , از بزرگ به کوچیک مرتب می شود . مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1 | sort -n -r
مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1,3 | sort -t: -k2
در دستور بالا با استفاده از سویچ t- ستون دوم را مشخص کرده و با استفاده از سویچ k- شماره ی ستونی که قرار است بر حسب آن مرتب شود را مشخص کردیم . مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1,3 | sort -t: -k2 -n | cut -d: -f1
با استفاده از دستور بالا , تمامی یوزر ها که بر حسب یوزر آی دی از کوچک به بزرگ مرتب شده است , نمایش داده می شود .
دستور nl :
برای شماره گذاری هر سطر از این دستور استفاده می کنیم . مثال :
$cat pswd | cut -d: -f1 | nl
دستور wc :
اگر man page این دستور را ببنید خواهید دید که :
$cat /etc/passwd | wc -l
دستور tac :
این دستور دقیقا برعکس cat عمل می کند . اگر دقت کنید می بینید که عبارت tac هم بر عکس شده ی عبارت cat است . مثال :
$tac pswd
دستور tr :
به طور خلاصه از این دستور برای ترجمه ی کارکتر ها استفاده می شود یعنی تعویض کارکتر ها با یک کارکتر دیگر . مثال :
$cat file1 | tr a-z A-Z
مثال :
$cat file1 | tr aio @!* $ls -l | tr rwx --- $ $cat file1 | tr -s o $ls -l | tr rwx --- | tr -s - ls | tr -d 'rwx'
نکته : سویچ s- تعداد کارکترهای تکراری ای که در کنار هم هستند را تبدیل به یک کارکتر می کند .
نکته : سویچ d- کارکتر های آرگمان را پاک می کند .
