وقتی که از دستور localmodconfig برای پیکربندی لینوکس استفاده کنید، میتوانید هم در وقت خود صرفهجویی کنید و هم بدون دانش فنی بالایی یک هسته سفارشی داشته باشید! با ما همراه باشید تا بیشتر با این روش آشنا شوید..
توزیعهای مطرح و عمومی گنو/لینوکس گزینههای مناسبی برای استفاده از لینوکس بر روی اکثر سیستم های امروزی هستند؛ اما با این وجود عدهای علاقهمندند که بر اساس نیازهای شخصی، یک هستهی سفارشی شده را بر روی سیستم خود کامپایل کنند و از آن در مصارف روزانه و عادی خود استفاده نمایند. همچنین هستههایی که در توزیعهای مختلف گنو/لینوکس وجود دارند شامل خیل عظیمی از ماژولها و درایورهایی هستند که بیشتر آنها مورد نیاز شما نیستند و از طرفی دیگر در زمان کامپایل نیز برای سفارشی سازی هسته نیاز به دانش فنی بالا، دانستن نیازهای سیستم، شناخت ماژولهای مورد نیاز و جستجو در لیست بلند بالای پیکربندیها هستید که این خود وقت زیادی را از شما میگیرد. تمام مواردی که ذکر آنها رفت مربوط به زمانی است که شما به خوبی بدانید میخواهید چه کاری را انجام دهید؛ و اگر ندانید، هستهی خوبی برای شما تولید نخواهد شد و به هدفتان که همانا سفارشیسازی هسته مطابق با نیازهایتان میباشد، نخواهید رسید!
اما در این مساله خاص یک راه حل ساده و کارا وجود دارد و آن استفاده از make localmodconfig در مرحله پیکربندی هسته لینوکس است. دستور localmodconfig میتواند در تنظیمات هسته به شما کمک کند و بار پیکربندی هسته را از دوش شما برداشته و فقط انتظار برای کامپایل هسته است که برای شما باقی میماند! در این روش از lsmod برای شناسایی ماژولها و درایورهای مورد نیاز سیستم شما و سپس ایجاد فایل پیکربندی .config استفاده خواهد شد. نتیجه این روش، مدت زمان کامپایل کمتر و یک هسته سفارشی شده که تنها شامل ماژولهای مطابق با سخت افزار سیستم شماست، خواهد بود.
بعد از چند ثانیه فایل پیکربندی برای شما ساخته خواهد شد و شما میتوانید به راحتی مشغول کامپایل هستهای شوید که مخصوص سیستم شما و بدون انجام هیچ تغییر دستی در فایل .config پیکربندی شده است. مدت زمان کافی برای کامپایل هسته با یک سیپییو مثلا Core i5 750 حدود ۵ الی ۷ دقیقه خواهد بود (البته اگر از دستور make -j4 استفاده شود).
معمولا localmodconfig تنظیمات اولیه و پایه در توزیع شما را نیز به راحتی و به طور خودکار میشناسد، به این دلیل که تمامی این تنظیمات در داخل آدرس زیر قرار دارند:
/boot/config-$(uname -r)
نکته:
اگر قصد ایجاد فایل پیکربندی با استفاده از روش فوق را دارید، قبل از آن سعی کنید تمام پورتهای مورد نیاز از قبیل USB، FireWire و… را روشن نمایید. در غیر این صورت ممکن است ماژولهای مربوطه لود نشوند زیرا ممکن است localmodconfig به گمان استفاده نکردن شما از چنین ماژولهایی اقدام به خاموش کردن آنها کند!
make -j 8 bzImage modules
sudo make modules_install install
در روش localmodconfig هدف این است که شما دیگر مشغول پیکربندی هسته لینوکس نشوید و برای سفارشی سازی آن بر روی سیستم خود نیازی به صرف وقت نداشته باشید. بقیه مراحل همچون کامپایل و نصب لینوکس همانند روشی ست که در مقاله پیکربندی و نصب کرنل لینوکس شرح داده شده است.
اگر از آرچ یا چاکرا استفاده می کنید
اگر شما از آرچ ، چاکرا یا توزیع های مبتنی بر آرچ استفاده می کنید روش سادهتری هم وجود دارد! در این روش شما میتوانید تمام مراحل را به یک فایل PKGBUILD که در مخازن AUR وجود دارد بسپارید و فقط منتظر پایان فرآیند پیکربندی و نصب لینوکس باشید. برای این منظور، بهترین گزینه جهت کاربران خانگی نصب بسته Linux-Ck میباشد که از روش فوق برای پیکربندی بهره میبرد و دارای پچهای کاربردی نیز هست. برای نصب این بسته با استفاده از نرم افزار packer (نرم افزاری مشابه yaourt) از دستورات زیر استفاده کنید:
packer linux-ck
برای نصب درایورهای مربوط به هسته از دستورات زیر استفاده کنید:
packer vhba-module-ck nvidia-beta-ck broadcom-wl-ck lirc-ck
و اگر از نتبوک های ایسوز سری eeepc استفاده می کنید ، دستور زیر را اجرا نمایید:
packer eeepc-linux-ck
در صورتی که شما هم اقدام به پیکربندی و کامپایل اختصاصی لینوکس برای سیستمعامل و دستگاه خود نمودهاید، تجربیات و نظرات خود را با ما و سایر خوانندگان در میان بگذارید.