یکی از چیزهایی که ضمن فعالیتهای گنولینوکسی خودم یاد گرفتم اینه که در هر پروژه بهتره اهداف کوچک و کم حجم تعریف کنم و در هر قدم به یکی از این اهداف کوچک برسم.
داشتن ایده‌های بلندپروازانه و بزرگ خیلی خوبه ولی اگر چنین اهدافی وجود داره بهتره آدم پروژه رو به تکه‌های خیلی کوچک تقسیم کنه و قدم به قدم به هدف نزدیک بشه. اینطوری هم خسته و دلزده نمیشه، هم به دلیل دادن قول‌های آنچنانی و برآورده نشدن اونها پیش مخاطبان بی اعتبار نمیشه و هم با رسیدن به هر کدوم از هدف‌های کوچک، یک بار حس قشنگ پیروزی رو تجربه می‌کنه.
