معمولاً در هنگام انتشار  هر نسخه‌ی جدیدی از اوبونتو، مشتقات آن نیز منتشر می‌شوند، یکی از این مشتقات که به همراه میز کار XFCE عرضه می‌گردد زوبونتو نام دارد. زوبونتو که از دیرباز کاربران خاص خود را دارد، توزیعی ساده و سبکی است که با استفاده از میز کار XFCE توزیعی سبک را برای شما مهیا کرده است. این توزیع در اکثر سیستم‌ها قابل‌اجرا بوده و بسیار روان می‌باشد.

نصب و نسخه‌ی زنده:

نسخه‌ی زنده بسیار روان بود، و اکثر قسمت‌ها به روانی کار می‌کرد، از توزیعی که میز کار XFCE استفاده می‌کند چنین روانی‌ای کاملاً قابل‌انتظار است. XFCE از آن زمان که گنوم و KDE معروف بودند، کاربران خاص خود را داشت اما بعد از انتشار Gnome 3.0 و میز کار های ریزودرشت دیگر، نه تنها از محبوبت این میز کار کاسته نشده است، که کاربران بیشتری به سمت آن جنب شده‌اند.

نصاب آن مانند دیگر مشتقات اوبونتو با آن تفاوتی ندارد به جز موارد اندک در ظاهر و اسلایدشوهای پایانی که کمی سفارشی شده‌اند. یکی از مواردی که در این توزیع نیز همچون توزیع اوبونتو به چشم می‌آید، دانلود به‌روزرسانی ها در هنگام نصب توزیع است. و آن‌هم زمانی که کاربر تیک نصب به‌روزرسانی در هنگام نصب را برداشته است. بااین‌وجود هر وقت دیدید در حال دریافت به‌روزرسانی است روی دکمه‌ی Skip کلیک کنید.

کارایی و نرم افزارها:

اکثر نرم‌افزارهای پایه‌ای  در اوبونتو در این نسخه نیز با همان نسخه ارائه‌شده‌اند اما نرم‌افزارهای پیش‌فرض زیادی در این توزیع با توزیع اوبونتو تفاوت دارند که از آنان می‌توان به نصب AbiWord و Gnumeric به‌جای لیبره آفیس اشاره داشت، البته به‌شخصه چنین انتخاب‌هایی را از ابتدا نمی‌پسندیدم و اکثر کاربران نیز پس از نصب زوبونتو اقدام به نصب لیبره آفیس می‌نمایند.

AbiWord پشتیبانی کمی از ابزارهای ویرایش دارد و اکثر فایل‌های پرونده را به‌خوبی باز نمی‌کند بااین‌حال کار راه‌انداز است. پشتیبانی از راست به چپ در این نرم‌افزار وجود دارد ولی بسیار عجیب! درهرصورتی نرم‌افزار متوسطی به شمار می‌آید و نمی‌توان روی آن حساب باز کرد. برخلاف اوبونتو گیمپ به‌طور پیش‌فرض نصب است. XChat هم به‌طور پیش‌فرض نصب است.

Parole Media Player هم به‌عنوان پخش‌کننده ویدیو نصب است که گزینه‌ی بسیار مناسبی است. gmusicbrowser هم برای پخش موسیقی از پیش نصب‌شده است که کار با آن راحت است. البته به‌عنوان پخش‌کننده موسیقی کمی از رقبا عقب‌تر است ولی در کل نرم‌افزار سبک و خوبی است. Ristretto Image Viewer هم برای مرور تصاویر نصب‌شده است که در اوبونتو Image Viewer گنوم و شاتول نصب هستند.

نرم‌افزار Mousepad هم برای ویرایش متون ساده به کار گرفته‌شده است که به‌شخصه دیگر ویرایشگرها را ترجیح می دهم. Leafpad می‌توانست گزینه‌ی بهتری باشد و یا حتی GEdit. به‌شخصه اولین کاری که بعد از نصب این توزیع انجام دادم نصب این نرم‌افزار بود!

صفحه‌ی ورودی نیز به شکل زیر است که در آن‌یک پانل در بالا و کادر ورود نام کاربر و گذر واژه در وسط صفحه قرار دارند. همانند اوبونتو بعد از تغییر تصویر پس زمینه‌ی میز کار تصویر پس‌زمینه‌ی صفحه‌ی ورودی نیز تغییر می‌یابد.

Task Manger نیز بسیار ساده بوده و گزینه‌های کمی را دربرمی گیرد، مقدار رم مصرفی در این ابزار به‌صورت درصدی نمایش داده می‌شود.

به دلیل آنکه ‍نتوانستم به‌طور دقیق نشان دهم که چه مقدار رم به مصرف‌شده، Gnome System Monitor را نصب کردم. البته از طریق Htop هم‌چنین کاری را انجام داد. نسخه‌ی ۶۴ بیتی این توزیع در یک سیستم مجازی حدود ۳۱۹ مگابایت از رم بدون باز بودن نرم‌افزار خاصی استفاده کرده بود که تقریباً مشابه با لینوکس مینت می‌باشد.

سفارشی‌سازی و میز کار:

تصاویر پس زمینه‌ی پیش‌فرض این توزیع از تنوع زیادی برخوردار نیستند بااین‌وجود چند تصویر زیبا در این توزیع مورداستفاده قرارگرفته‌اند که از کیفیت مناسبی برخوردارند. تصاویر پس زمینه در حدود ۱۱ عدد می باشند که ۶ عدد از آنان تصویر هستند.

نکته‌ی دیگر که می‌توان به آن اشاره کرد ظاهر بریده بریده دکوراسیون دور پنجره است که نمای نازیبایی به پنجره‌ها بخشیده است. بااین‌وجود با نصب Compiz و Emerald مقداری نمایش پنجره‌ها بهبود یافت.

سفارشی‌سازی این میز کار نیز نسبتاً خوب است به این شکل که قادر خواهید بود با استفاده از ابزارهایی که در این میز کار وجود دارد به تغییر ظاهر میز کار بپردازید و برای اکثر کارها نیاز به نصب ابزاری ثالث ندارید. تنظیمات پانل بالا، تغییر قالب پنجره‌ها تغییر دکوراسیون پنجره‌ها و دیگر گزینه‌ها دست شمارا برای تغییر ظاهر XFCE باز گذاشته اند. البته اگر از دیگر گزینه‌ها همچون Metacity و Compiz برای مدیریت پنجره‌ها بهره ببرید باید ابزارهایی نیز برای شخصی‌سازی آنان نصب نمایید. به‌شخصه به دلیل آنکه اکثر قالب‌ها از XFWM پشتیبانی نمی‌کنند از Metacity استفاده می‌کنم. بعد از نصب Compiz و انجام کمی تغییرات در ظاهر XFCE میز کار شبیه چیزی که در تصویر زیر می‌بینید درآمد.

مشکل دیگری که باعث شده است Metacity را به XFWM ترجیح دهم آن است که در Client-Side Decoration یا همان دکوراسیون پنجره در برنامه را به‌خوبینمایش می دهد و مشکلی با آن ندارد.

نصب کیبورد فارسی نیز به‌راحتی از طریق رفتن به تنظیمات سیستم و گزینه‌ی کی‌برد در آن میسر است. بااین‌وجودبعدازآنکه این عمل را انجام دادید باید به پانل رفته و اپلت Keyboard را به پانل اضافه کنید.

مدیر پرونده‌های این میز کار Thunar است. تونار از تنظیمات کمی برخوردار است و از ظاهر ساده‌ای برخوردار است با این حال اکثر گزینه‌های موردنیاز را در خود دارد و به راهتی می‌توانید در فایل‌های خود جستجو کنید.

نتیجه گیری:

اگر از یونیتی و دیگر محیط‌های رومیزی مانند Cinnamon، گنوم شل، KDE و … خوشتان نمی‌آید و میز کاری با ظاهری کلاسیک و ساده می‌خواهید، XFCE می‌تواند بهترین گزینه باشد. اخیراً استفاده از این میز کار در نزد کاربران لینوکس افزایش‌یافته است که شاید به دلیل تغییرات اخیر در گنوم شل چنین اتفاقی افتاده باشد. در مقایسه با Manjaro که یک توزیع می‌تنی بر آرچ لینوکس است، Manjaro را بیشتر می‌پسندم به این دلیل که اکثر تنظیمات و نرم‌افزارهایی که اینجا به‌سختی نصب و کانفیگ می‌کردم در Manjaro به‌راحتی انجام می‌دادم.