اکثر کاربران تمایلی به تنظیم سیستم‌عامل خود از داسه ندارند و نیاز به سیستم به توزیعی Out of the box دارند. در این توزیع‌ها که دارای تنظیمات و نرم‌افزارهای پیش فرضی است سعی شده است تا کاربر به‌راحتی بتواند بدون تنظیمات خاص از توزیع خود استفاده کند. توزیع‌هایی که به  این سبک عرضه می‌شوند می‌توان به مینت و اوبونتو اشاره کرد که دارای تنظیمات، میز کار و نرم‌افزارهایی پیش‌فرض برای استفاده هستند. بااین‌وجود برخی توزیع‌ها نیز مانند توزیع آرچ وجود دارند که تنظیمات و نرم‌افزارهای پیش فرضی را ارائه نمی دهد و نصب و تنظیم آنان بر عهده‌ی خود کاربر می‌باشد.

چند سالی است که توزیع‌های زیادی بر پایه‌ی آرچ تشکیل‌شده‌اند که به دنبال ارائه‌ی تنظیمات و نرم‌افزارهای پیش فرضی برای این توزیع هستند. از این توزیع‌ها می‌توان به چاکرا و آرچ بنگ اشاره داشت که اولی میز کار KDE را با Qt خالص عرضه می‌داشت و دومی از مدیر پنجره‌ی OpenBox استفاده می‌کرد. اخیراً نیز توزیعی ارائه‌شده است که Manjaro نام دارد و کاربران زیادی را نیز جذب خودکرده است، این توزیع با میز کارهای زیادی معرفی‌شده است که XFCE از محبوب‌ترین آنان است.

در این بررسی کوتاه سعی داریم به سه میز کار XFCE، Mate و Cinnamon و معرفی اجمالی این توزیع بپردازیم. برای آشنایی بیشتر توصیه می‌کنم از این توزیع ابتدا این بررسی را بخوانید. این توزیع تا امروز در رده‌ی پانزده لیست توزیع‌های واقع در DistroWatch است که باوجود تازه‌وارد بودن توزیع کاملاً قابل ملاحظه می‌باشد.

نسخه‌ی زنده:

ابتدا توزیع را با استفاده از Gnome Disks یا همان Gnome Disk Utility بر روی حافظه‌ی قابل‌حمل با درگاه USB! (فلش دیسک) ریخته و از آن طریق اقدام به اجرای آن کردیم. البته روش‌های فراوان زیادی برای ریختن فایل ISO یک توزیع بر روی  حافظه‌ی قابل‌حمل با درگاه USB! (فلش دیسک) وجود دارد. به‌عنوان‌مثال دستور DD برای ISO توزیع آرچ به شکل زیر مورداستفاده قرار می‌گیرد که sdx درایو حافظه‌ی قابل‌حمل با درگاه USB! (فلش دیسک)  بوده و X در سیستم شما ممکن است sdc یا sdb و … باشد برای فهم آن lsblk را اجرا کنید تا لیست هارد دیست و حافظه‌های جانبی دیگر را  برای شما نمایش دهد.

dd bs=4M if=/path/to/archlinux.iso of=/dev/sdx && sync

نسخه‌ی زنده کم اشکال و به نرمی اجراشده و پنجره‌ی خوش‌آمد گویی این توزیع را در اختیارمان قرار می دهد. در همان ابتدا چندین گزینه در اختیار ما قرار گرفت که در بررسی قبلی نیز معرفی شدند بااین‌حال به‌راحتی توانستیم سیستم را با درایورهای غیرآزاد! (متأسفانه! به دلیل آنکه درایور آزاد کارایی لازم را ندارد) بالا آوریم. این نسخه (۰.۸.۱۰) نسبت به نسخه‌ی ۰.۸.۵.۱ بررسی‌شده در بررسی سابق با تغییراتی مواجه بوده است.

نصب توزیع:

اگر بررسی نسخه‌ی قبل را بخوانید توضیحات مناسبی در مورد نصاب داده‌شده است و مراحل نصب نیز به‌خوبی تشریح شده‌اند، نصاب متنی این توزیع تغییرات خاصی را تجربه نکرده است و نصاب گرافیکی جز تغییراتی جزئی تغییرات بزرگی را هم داشته است. بخش تغییر Time Zone به‌کل تغییر کرده است و بسیار بهتر از نسخه‌ی قبلی است به این شکل که به‌وسیله‌ی لیست‌های پایین پنجره نیز می‌توانید منطقه‌ی زمانی خود را برگزینید. در  بررسی توزیع قبلی گفته‌شده بود که:

اشکالی که در قسمت انتخاب منطقه زمانی مشاهده کردیم این بود که اهرمی برای حرکت در لیست  مناطق وجود نداشت، اما توانستیم با کلیک بر نقشه موجود، منطقه زمانی مربوطه را انتخاب کنیم.

که در این نسخه شاهد رفع این نقیضه هستیم. تصویر زیر می‌تواند گویاتر باشد.

صفحه‌ی ورود اطلاعات کاربران هم بسیار ساده‌تر از نسخه‌ی قبل است، همچنین دقت کنید که تا زمانی که نام کامپیوتر را از حالت پیش‌فرض تغییر ندهید دکمه‌ی Forward فعال (Active) نخواهد شد!

همان‌طور که مشخص است نصاب توزیع بسیار ساده و آشنا برای کاربران اوبونتو است. نصاب این توزیع در نسخه‌ی KDE به شکل زیر است.

صفحه‌ی ورودی:

صفحه‌ی رودی از MDM استفاده می‌کند که در توزیع مینت نیز مورداستفاده قرارگرفته و در برسی لینوکس مینت ۱۷ کیانا به آن پرداختیم در این توزیع هم همان کیفیت و همان تنظیمات را دارا بوده و گزینه‌ی مناسبی به شمار می‌رود. ظاهر MDM در حالت پیش‌فرض به شکل زیر است.

پس از نصب:

پس از نصب گراب نسخه‌ی ۲.۰.۲ بتا ۲ در مقابل ما قرار گرفت که شامل سه گزینه‌ی Manjaro Linux، Advanced Options و Memory Tester بود با انتخاب گزینه‌ی اول Splash Screen که Plymouth است اجراشده و ما را به سمت MDM هدایت کرد.

نمایی از ظاهر Plymouth در این توزیع که بسیار ساده طراحی‌شده است. این بخش شامل اسم توزیع با حروف کوچک و ۵ نقطه برای نمایش جلوه‌ی گذر زمان می‌باشد.

نرم افزارهای پیش‌فرض:

لینوکس نسخه‌ی ۳.۱۲.۲۰ نصب است که نسبت به نسخه‌ی نصب‌شده در آرچ که نسخه‌ی ۳.۱۴.۷ نصب است کمی قدیمی‌تر است در کل نرم‌افزارهای موجود در مخازن این توزیع دیرتر از آرچ به‌روز می‌شوند. قابل ذکر است که  نسخه‌ی درایور Nvidia نیز ۳۳۱.۷۹ و Systemd نسخه‌ی ۲۱۲ می باشد.

از نرم‌افزارهای نصب‌شده در این توزیع، می‌توان به مرورگر FireFox و Thunderbird برای مدیریت پست الکترونیکی اشاره کرد. لیبره آفیس و XNoise و VLC نیز به‌صورت پیش‌فرض نصب هستند. فایرفاکس نصب‌شده نسخه‌ی ۲۹ است که به  نسخه‌ی ۳۰ به  روز خواهد شد.

نرم‌افزار Bulk Rename هم برای تغییر نام چندین فایل به‌طور همزمان در نظر گرفته‌شده است، در کنار این نرم‌افزار اکثر نرم‌افزارهای میز کار XFCE هم نصب هستند.

GUFW هم برای مدیریت UFW نصب‌شده است. UFW نیز خود یک Front End برای IPTables به شمار می‌آید که Graphical Front End های معروف آن KUFW و GUFW هستند.

لیبره آفیس نسخه‌ی ۴.۲.۴ که آخرین نسخه‌ی این نرم‌افزار است به‌طور کامل نصب بوده و به‌عنوان نرم‌افزاری اداری قابل‌استفاده می‌باشد.

Hex Chat، هم برای مدیریت کانال‌های IRC نصب است که گزینه‌ی نرمالی در این بخش است بااین‌وجود اکثر کاربران از XChat استفاده می‌کنند که گزینه‌ی  بهتری در این مورد می‌باشد.

پخش موسیقی و ویدئو:

در این توزیع  در نسخه‌ی XFCE نرم‌افزارهای XNoise و VLC نصب هستند که به‌جز VLC نرم‌افزار XNoise گزینه‌ی نسبتاً متوسطی به شمار می‌آید. نرم‌افزار XNoise دارای ظاهری ساده و نسبتاً استاندارد می‌باشد که شامل کنترل‌های عادی نیز می‌باشد. تنظیمات اکولایزر این پشخ کننده‌ی موسیقی نیز دربرگیرنده‌ی گزینه‌های استاندارد و مناسبی است.

مدیر بسته‌های نرم ‌افزرای و ابزار Manaro Settings:

منجارو یا مانجارو از همان Pacman دوست‌داشتنی توزیع آرچ استفاده می‌کند و اکثر برنامه‌های موجود در آرچ در این توزیع نیز قابل‌نصب‌اند به‌علاوه‌ی اینکه برخی نرم‌افزارها نیز در این توزیع وجود دارند که در توزیع آرچ موجود نمی‌باشند.

بااین‌وجود ابزار گرافیکی نیز برای نصب و به‌روزرسانی نرم‌افزارها در دسترس می‌باشد. آیکون این برنامه (pamac) در System Tray قرار می‌گیرد و شامل دو گزینه‌ی نصب نرم‌افزار و به‌روزرسانی سیستم است که با انتخاب گزینه‌ی به‌روزرسانی قادر خواهید بود تا نرم‌افزارها به‌روز نمایید.

با نصب Octopi که Front End دیگری برای Pacman است نیز می‌توانید از نرم‌افزار دیگری برای این کار بهره ببرید. این نرم‌افزار با استفاده از Qt  نوشته‌شده است و ظاهری ساده و کاربرد را برای شما فراهم می‌کند.

Manjaro  Settings Manager، نیز دارای چند ابزار کوچک برای مدیریت سیستم می‌باشد. این تغییرات شامل تغییرات تنظیمات کاربری تنظیمات زبان و کی‌برد و نصب درایورها می‌باشد.

میز کار XFCE:

میز کار XFCE در این توزیع باکمی تغییرات همراه بوده است که کار با آن را نصبت به نسخه‌ی خالص XFCE بهبود بخشیده است. آیکون‌های Faenza به همراه یک قالب زیبا برای XFCE ظاهر بهتری به این میز کار داده‌اند. پانل نیز به‌صورت پیش‌فرض در پایین میز کار قرارگرفته است.

این میز کار در این توزیع در حدود ۳۶۴ مگابایت از حافظه‌ی سیستم را مصرف می‌کند که مقداری معقول به شمار می‌آید. 

در بررسی زوبونتو ۱۴٫۰۴ به اکثر نکات قابل‌ذکر در این نسخه پرداختیم. در این توزیع به‌راحتی به نصب Compiz اقدام کردم و با نصب compiz-xfce، Fusion Icon و CCSM به‌راحتی به تنظیم آن پرداختم. Emerald هم به‌راحتی قابل‌نصب بود.

میزکار Mate:

هنوز هم که هنوز است باوجود انتشار گنوم سه و میز کارهای متنوعی چون Cinnamon و ایجاد بهبودهای فراوان در XFCE، کاربران زیادی خواهان میز کار سنتی و کلاسیک گنوم دو بوده و قادر به دل کندن از آن نیستند. میز کار Mate مناسب این افزار در نظر گرفته‌شده است که به‌طوری‌که میز کار گنوم دو را تا به امروز توسعه داده و قابلیت‌های خوبی به آن افزوده‌اند.

برای نصب این میز کار دستور زیر را وارد کنید:

sudo pacman -S mate mate-extra mate-settings-daemon-gstreamer mate-media-gstreamer

کار کردن با اکثر نرم‌افزارهای قدیمی و آشنایی که به نام‌های جدیدی تغییر نام‌یافته‌اند و امکانات جدیدی را نیز تجربه می‌کنند، بسیار نوستالژیک خواهد بود به‌عنوان‌مثال Caja به همان خوبی Nautilus قدیمی کار می‌کند و Pluma نیز تجربه‌ی بهتری از GEdit در نسخه‌ی جدید به کاربر ارائه می دهد. به‌شخصه این دو نرم‌افزار گنوم ۲ را به نرم‌افزارهای جدیدشان ترجیح  می دهم. در زیر می‌توانید نمایی از این میز کار و نرم‌افزارهای موجود را ببینید. در زیر تصویر تنظیمات قالب و دیگر تنظیمات مرتبط با ظاهر میز کار را می‌توانید ببینید.

میز کار Cinnamon:

برخلاف دیگر توزیع‌ها، Cinnamon در مخازن منجارو وجود دارد و به‌راحتی قادر به نصب آن خواهید بود. همان‌طور که می‌دانید میز کار  Cinnamon دست‌پخت توسعه‌دهندگان توزیع مینت بوده و از امکانات مناسب و قابل قبولی برخوردار است. به‌شخصه بعد از میز کار KDE، این میز کار را بیشتر می‌پسندم.

برای نصب این میزکار دستور زیر را در ترمینال وارد کنید:

sudo pacamn -S cinnamon gnome-terminal nemo nemo-fileroller nemo-python nemo-share nemo-seahorse

نمایی از اجرای چند نرم‌افزار در این توزیع را می‌توانید در تصویر زیر ببینید این میز کار دارای نرم‌افزار خاصی نمی‌باشد و برای اکثر مواقع می‌توانید از نرم‌افزارهای Mate و یا Gnome استفاده کنید.

شخصی‌سازی این میز کار با استفاده از Extention، Desklet و اپلت‌های پانل بسیار ساده‌تر از میز کارهای GTK دیگر است و ظاهر میز کار نیز با قالب‌های متنوعی قابل سفارشی‌سازی است بااین‌وجود تنظیمات متنوعی برای پانل و تغییر قالب GTK  در این میز کار تعبیه‌شده‌اند.

زمانی که این میز کار عرضه شد، از مشکلات زیادی برخوردار بود که در نسخه‌های جدید این میز کار اکثر مشکلات سابق برطرف گشته‌اند.

نتیجه‌گیری:

همان‌طور که در بررسی قبلی ذکر شد این توزیع مناسب با کاربران تازه‌کار نیست ولی برای اکثر کاربران گنو/لینوکس که از دانش نسبتاً مناسبی برخوردارند توزیع خوبی به شمار می‌آید. نصب اکثر میز کارها میسر بوده و نیاز به دانش خاصی ندارد بااین‌وجود ویکی توزیع آرچ گنجینه‌ای مناسب برای انجام تنظیمات مختلف هستند که برای این توزیع نیز قابل‌استفاده هستند.