ترکیب «خراب کردن» به معنی «بی‌آبرو کردن» و «بدگویی کردن» یک ترکیب عامیانه و کوچه بازاری بود و در ادبیات رسمی کشور سابقه نداشت.
چند سال پیش بود که عده‌ای این رو به مصدر تبدیل کردند و «تخریب» رو به معنی بدگویی و توهین بکار بردند.
حالا جالبه که این واژه خیلی رسمی شده و در ادبیات رسمی و در مطبوعات هم به کار می‌ره، در حالی که از اساس یک تعبیر عوامانه و من‌درآوردی بوده. کافیه مطبوعات رو ورق بزنید تا در مذمت تخریب مطالب زیادی رو ببینید. در حالی که فعل «خراب کردن» هنوز هم تعبیر عامیانه و محاوره‌ای به حساب میاد.
نکته اینجاست که کسی که اولین بار تخریب رو به کار برده، احتمالاً به دلیل کم‌سوادی و فقر واژگانی دست به دامن عبارات محاوره‌ای شده، ولی الان مصدر ساخته شده از همون کلمه عامیانه، رسمی و درست به نظر میاد. این‌هم از عجایب زبانه..
