برنامه نویسی یک یار قدیمی برای من که خیلی وقت ها باهاش خوشحال بودم و خیلی وقتها ناراحت.باهاش خیلی خندیدم و کلی خاطره دارم و از همه مهمتر اینکه برنامه نویسی زندگی منو تغیر داد و منو با چیزی آشنا کرد که با زندگی قبلیم خیلی فرق داشت.

خب من توی برنامه نویسی شروع خیلی سختی داشتم چون نه کسی بود که راهنمایی کنه و نه منبع خوبی دستم بود.

میخوام اینجا یکم بگم تا خودتون مسیر درست رو پیدا کنید.

توجه داشته باشید که کل مطالب زیر بر اساس تجربه شخصی من هست و هیچ سند و مدرکی موجود نیست که بگه این بهترین روش هست.

به دو ترتیب میتونیم زبان هارو یاد بگیریم.

اولین روش اینکه یک زبان خیلی پیچیده و کلی بخونیم که همه مفاهیم مورد نیازو بدست بیاریم و بعد وقتی بریم سر زبون های دیگه همه چیزو بلدیم و فقط باید یکم خودمونو با ساختار نوشتاری(سینتکس) اون زبان هماهنگ کنیم.

برای این مورد میتونیم یادگیری C و C++ رو به عنوان زبان های کلی معرفی کنیم.این روش در حال حاظر روش استانداردی هست که داره توی دانشگاه ها و مراکز آموزشی کشور استفاده میشه.

روش دوم اینکه بیایم از یک زبون خیلی ساده و بدون دردسر شروع به یادگیری کنیم و در هر زبانی که یاد میگیریم یکسری از مفاهیم رو یادبگیریم.

مثلا از زبان PHP شروع کنیم و بعد پایتون و بعد جاوا و بعد C++ و در آخر هم C.

ولی اینجا من میام و روش سومی رو پیشنهاد میدم که چیزی مابین دو روش بالا است.اول بیایم از یک زبان برنامه نویسی با سطح متوسط شروع کنیم مثل جاوا یا پایتون که این باعث میشه شما با مفاهیم کلی برنامه نویسی و زبان های برنامه نویسی آشنا بشید و بعد از این هم میریم سراغ زبان های خیلی پیچیده تری مثل C و C++ و این باعث میشه که مایی که با برنامه نویسی آشنا هستیم مجبور میشیم یاد بگیریم الگوریتمیک فکر کنیم.البته اگه خوب بریم دنبال این دوتا زبون حتی میتونید با خیلی چیز های دیگه هم آشنا بشید که توی هیچ زبان دیگه ای ممکن نبود یاد بگیرید.

توی فکر هم هستم که یک مطلب هم بنویسم در رابطه با اینکه اگه الآن یک زبان برنامه نویسی بلدین دنبال چه زبونی برید بهتره.