«گوگل گلاس» در واقع عینکی پیشرفته است که با استفاده از یک رابط دیجیتالی به کاربران خود امکان می دهد تا نه تنها دنیای اطراف را از ورای چشمان گوگل مشاهده کنند بلکه «به صورت خودکار» از هر آنچه که می‌بینند عکسبرداری کنند.
از این رو حُکم جهشی بزرگ در تاریخ داده‌های اطلاعاتی را خواهد داشت، چنانکه ارائه این فناوری را با ارتقای وسیله نقلیه «از دوچرخه به خودرو» مقایسه کرده‌اند. با این همه، چنین تحولی توان نابودی حریم شخصی ما را در قرن ۲۱ میلادی به دنبال خواهد داشت.
در تمام این مدت که جهان چندان توجهی نداشت، گوگل در حال مهندسی مجدد فناوری موبایل بوده است. این برنامه موجی را به راه انداخت که خیلی زود شرکت اپل، دیگر غول دنیای فناوری، را همراه با گوگل در راه طراحی و ارائه دستگاه‌های دیجیتال قابل پوشیدن به حرکت واداشت.
اکنون می دانیم که اپل نیز به موازات کار گوگل بر روی عینک معروفش، احتمالاً پروژه ساعت مُچی هوشمندی را در دست دارد که مدتهاست از گوشه و کنار زمزمه‌هایی درباره‌اش شنیده می‌شود و از حالا نام «آی واچ» را برای آن انتخاب کرده‌اند.
موضوعی که در این کشاکش به خصوص درباره عینک گوگل به نگرانی‌ها دامن زده، این احتمال است که با استفاده از این دستگاه جذاب و نوآورانه همه ما به خبرچین محیط اطراف خود بدل خواهیم شد.
به همه اینها باید این نقل قول از سرگی برین، یکی از مؤسسین گوگل را هم اضافه کرد که اعلام کرده است «عینک گوگل قادر خواهد بود که به صورت خودکار و با فواصل پنج ثانیه‌ای عکاسی کند.» توجه کنید: هر پنج ثانیه! توانایی بی‌مانندی که شاید به معنای آن باشد که در آینده به جای «جهانی از ورای عینک گوگل» باید «جهانی از دید چشم حاضر مطلق گوگل» را انتظار کشید.