اینم یه تجربه پراکنده دیگه!

من به شخصه این مدت با توجه به ظهور پدیده ای به نام docker شرو ع به خوندن تکنولوژی‌های زیادی کردم که مهمترینشون مجازی سازی سبک یا مجازی سازی در سطح سیستم عامل هست. سعی میکنم در چند قسمت بصورت خیلی خودمونی و تو دل برو (بخوانید user friendly) بنویسم که این تکنولوژی‌های به چه دردی می‌خورن و کجاها استفاده میشن.

بصورت خیلی خلاصه کل کاری که مجازی سازی سبک انجام میده اینه که با استفاده از کرنل موجود سیستم عامل، یه ماشین مجازی سبک با سیستم عامل همخوانواده سیستم عامل ماشین میزبان بالا میاد. در حقیقت عین اینه که شما با استفاده از اون کرنل یه محیط ایزوله شده از سیستم اصلی بوجود بیارید. این موضوع و تکنولوژی‌های مرتبط باهاش جدید نیستن و از سن زیادی برخوردار هستن.

مهمترین سوالی که بایستی بهش جواب داده بشه اینه که چرا این مجازی سازی سبک به شمار میاد. یکی از مهمترین‌هاش اینه که سرعت بوت شدن و لود شدن این سیستم‌ها به نصبت ماشین‌های مجازی معمول به شدت کمتره. میگن شما زمانی که برای آماده سازی یک ماشین فیزیکی نیاز داری چند ساعت، یک ماشین مجازی عادی نیاز داری چندین دقیقه و یک ماشین مجازی سبک نیاز داری چند ثانیه است. پس این ماشین مجازی سبکه. دومین نکته اینه که اجرای این ماشین مجازی سربار اضافه‌ای روی ماشین میزبان نداره. توی سیستم‌های مجازی سازی قدیمی عملا یک تبدیل از کد باینری یا همون اسمبلی ماشین میهمان به دستورات سی پی یو ماشین میزبان انجام میشد که خب سربار قابل توجهی داشت. این سربار با اومدن تکنولوژی‌های virtualization در سطح سی پی یو کاهش زیادی پیدا کرده اما هنوز هم این سربار قابل توجه. اما به علت یکسان بودن کرنل سیستم عامل میهمان و میزبان عملا این سربار وجود نداشته پس سیستم سبک تر خواهد بود.

فعلا همین!

منتظر قسمت‌های بعدی این نوشته باشید!