اگر همیشه با پنجره‌های زیادی سروکار دارید، شاید این مطلب برایتان جالب یا سودمند باشد.

کنترل‌های عادی هر پنجره، سه دکمه‌ی close،‏ minimize و maxmize است که بالای هر پنجره هست؛ اما کنترل‌های پنجره به همین سه محدود نمی‌شود.

پیش از هر چیز، خوب است بدانیم، کارآییِ دکمه‌یِ maximize هم بیش از این است که به نظر می‌آید: با کلیک‌راست روی این دکمه، فقط عرض پنجره با عرضِ صفحه برابر می‌شود و ارتفاع آن ثابت می‌ماند (پنجره‌ی فایلِ پی‌دی‌اف در تصویر بالا)؛ همچنین با کلیک‌وسط روی آن، فقط ارتفاع پنجره با ارتفاع صفحه برابر می‌شود و عرض آن ثابت می‌ماند.

اگر پنجره را بگیرید و به سمت کناره‌ی سمت راست یا چپ صفحه بکشید، اندازه‌ی پنجره برابر با نصف صفحه تنظیم می‌شود (پنجره‌ی فایرفاکس در تصویر بالا). با کشیدن پنجره به سمت بالای صفحه وسط نیز، maximize می‌شود.

در اوبونتو می‌توان هر پنجره‌ی دلخواه را «همیشه روی دیگر پنجره‌ها» قرار داد (پنجره‌ی Character Map در تصویر بالا). با انتخابِ Always on top در منوی پنجره – کلیک‌راست روی نوارعنوان (titlebar) – پنجره همیشه روی دیگر پنجره‌ها نمایش داده خواهد شد و هرگز از دیدِ شما پنهان نخواهد ماند.

اگر با پنجره‌های کوچک زیادی سروکار داشته باشیم، حالت shaded (سایه‌وار) نیز به کار خواهد آمد. در این حالت، تنها نوارعنوانِ پنجره نشان داده می‌شود. میان‌بر Ctrl+Alt+S برای این منظور در نظر گرفته شده و روش دیگری وجود ندارد.

میان‌برها

در اوبونتو، میان‌برهای کنترلی پنجره‌ها نیز دستِ خودِ شما ست و می‌توانید آن‌ها را به دلخواه تغییر دهید. در تنظیمات صفحه‌کلید، روی زبانه‌ی Shortcuts کلیک کنید. در بخش Windows همه‌ی میان‌برهای مربوط به پنجره‌ها را مشاهده می‌کنید؛ که با کلیک روی هر یک و زدن کلیدهای دلخواه، می‌توان آن را تغییر داد.