در پست قبلی دوستان پیشنهاد دادن که یکم با اکستنشن های گنوم ور برم! من هم ور رفتم. خیلی از اون ها رو امتحان کردم. کم و بیش خوشم اومد. ولی در آخر به این نتیجه رسیدم که Gnome shell هنوز نمیتونه روی کامپیوتر من به عنوان میز کار اصلی زندگی کنه. اکستنشنهای زیادی داره. خلاقانه تهم ساخته شدن. اما هنوز خیلی خیلی جای کار داره. بنابراین من تا زمانی که گنوم به یه حالت پایداری نسبی ای نرسه که بشه راحت باهاش کار کرد نمیرم سراغش. من یه کاربر هستم، یک کاربر معمولی که کمی از لینوکس سر در میاره. یه developer یا گیک نیستم که بشینم پا به پای تغییرات روزانه ی گنوم پیش برم و هی مرتب سر و کلم توی کامپیوتر باشه. من یه چیزی میخوام که هم به روز باشه، هم کار کنه. و بذاره من هم به بقیه زندگیم برسم. گنوم جدید اون قدرا هم که فکر میکردم افتضاح نیست. ولی به نظر من چندان مناسب من نیست فعلا. باشد تا در آینده باز گردیم...
بنابراین پس از مدتی بی خانمان بودن در میان توزیع های لینوکس، سرانجام کوبونتو 12.04 رو انتخاب کردم. نصب کردم و الان خیلی راضی هستم. خیلی راضی تر از دسکتاپ Gnome shell توی اوبونتو. (و اخیرا پارسیکس ۴)
باید بگم که KDE واقعا خیلی رشد کرده. فعلا که پایداره و هیچ مشکلی نداشتم. همه چیش کار میکنه. همون طور که میخوام. کوبونتو هم مثل یه سیستم عامل واقعی داره کار میکنه. از KDE نسبت به گنوم جدید راضی تر هستم. و بنابراین برای مدتی سعی میکنم KDE رو هم بشناسم. جینگولک بازی های شیرینی داره در نوع خودش. به آدم میچسبه ولی جدی هیچی گنوم ساده و کارای خودمون نمیشد... حیف...
آلن باغومیان عزیز نسخه ی pre test (تازه test هم نه! ) پارسیکس ۴ رو با نام Gloria منتشر کرده. پیشنهاد میکنم از پارسیکس به عنوان یه توزیع فوق العاده خوب ایرانی پشتیبانی کنید. نسخه ی قبلی پارسیکس تنها و سیستم عامل اصلی کامپیوتر من بود. بسیار کارا و پایدار و خوش دست! حتی الان روی PC خونه پارسیکس قبلی قبلی نصبه. دو سالی میشه... من تصمیم دارم برای حمایت از پارسیکس ۴ حد اقل تست کنمش. روی یه هارد درایو اکسترنال نصبش کنم و ایراداتش رو پیدا کنم. پیشنهاد میکنم شما هم اگه وقت حتی اضافی دارید به پارسیکس از این طریق کمک کنید.