آشنایی با روند بوت لینوکس و RunLevel ها : اطلاع از نحوه کارکرد سیستم عامل بسیاری از مشکلات کاربران را حل نموده و آنها را برای حل مشکلات سیستم یاری مینماید. در این آموزش با روند بوت لینوکس آشنا می شویم و در ادامه با runlevel ها در لینوکس اوبونتو به سطوح اجرایی و مفاهیم و ابزارها میپردازیم. آموزش روند بوت لینوکس و RunLevel ها برای تمامی کسانی که به تازگی با سیستم عامل لینوکس شروع به کار نموده اند مفید بوده و آنها را در فهم بهتر معماری این سیستم عامل یاری می نماید.

به نقل از ویکیپدیا

در سیستم‌های یونیکسی که آغازش سبک سیستم ۵ را پیاده‌سازی کرده‌اند، سطوح اجرا (runlevels) به مدهای عملیاتی سیستم عامل گفته می‌شود. به طور قراردادی ۷ سطح اجرا وجود دارد که از ٠ تا ۶ شماره‌گذاری شده‌اند؛ البته تا ده مد اجرا یعنی از ۰ تا ۹ می‌تواند تعریف و استفاده شود. یکی از این مدهای عملیاتی، مد تک‌کاربره است که می‌توان بجای عدد از نماد S استفاده کرد. تنها یک سطح اجرا هنگام بوت اجرا می‌شود و سطوح اجرا به ترتیب اجرا نمی‌شوند. به عنوان مثال هنگام بوت یکی از سطوح اجرای ٢ یا ٣ یا ۴ اجرا می‌شود نه اینکه اول ٢ سپس ٣ و بعد ۴.

«سطح اجرا» وضعیت دستگاه بعد از بوت شدن را تعریف می‌کند. سطوح اجرا معمولاً به وضعیت‌های زیر تخصیص یافته‌اند:

• مد تک‌کاربره
• مد چندکاربره بدون شروع سرویس‌های شبکه
• مد چندکاربره با سرویس‌های شبکه
• خاموش کردن سیستم
• راه‌اندازی مجدد (ریبوت) سیستم

تنظیمات دقیق پیکربندی‌های فوق از سیستم عامل به سیستم عامل و از یک توزیع لینوکس به توزیع دیگر فرق می‌کند. مثلاً سطح اجرای ۴ ممکن است در یک توزیع مد چندکاربره، محیط کاربری گرافیکی یا بدون هیچ سروری باشد و در توزیع دیگری سطح ۴ ممکن است هیچ چیز نباشد در این خصوص به تفاوت بین توزیع‌های مبتنی بر ردهت و اسلکور که در این مقاله بررسی شده‌اند، توجه کنید. البته سطوح اجرا در سیستم عامل‌های مختلف معمولاً تابع الگوهای مشروح در این مقاله‌اند. هنگام نصب لینوکس بهتر است به راهنماهای کاربری آن توزیع رجوع کنید.

در عمل و به طور استاندارد وقتی کامپیوتری به سطح اجرای ۰ وارد می‌شود، متوقف و خاموش می‌شود و وقتی وارد سطح ۶ می‌شود راه‌اندازی مجدد می‌شود. سطوح اجرای بین این دو سطح (‎۱-۵) در دیسک‌گردان‌هایی که سوار می‌شوند و سرویس‌های شبکه‌ای که شروع می‌شوند با هم فرق می‌کنند. سطوح اجرای پیش‌فرض معمولاً ۳، ۴ یا ۵ است. سطوح اجرای پایین‌تر چون معمولاً هیچ سرویس شبکه‌ای ارائه نمی‌کنند، برای نگه‌داری و تعمیرات اضطراری بکار می‌روند. جزییات مختص هر سطح اجرا به طور گسترده‌ای از سیستم عامل به سیستم عامل و همینطور بین پیکربندی‌های مدیران سیستم فرق می‌کند.

سیستم سطح اجرا جایگزین اسکریپت سنتی ‎/etc/rc شد که در یونیکس نسخه‌ی ۷ از آن استفاده می‌شد.

دانلود آموزش بوت لینوکس