وقتی بین همکارا بحث کارایی بالای نرم‌افزار یا پاسخویی در زمان بسیار پایین به تعداد کاربران بسیار زیاد میشه، همیشه این بحث به وجود میاد؛ ما که توییتر و فیسبوک نیستیم! ما که این همه کاربر نداریم و نیازی هم نیست برای رسیدن به بالاترین کارایی و سرعت تلاش کنیم. به عبارت دیگه Reactive Manifesto برای ما نیست!
این صحبت تا حدی درسته اما وقتی مثال‌های واقعی رو بررسی کنیم ظاهرا خیلی هم درست نیست!
فیسبوک حدودا ۶۰ هزار سرور در سراسر دنیا داره (که البته تا الان خیلی بیشتر شده) تا بتونه جوابگوی حدود ۲ میلیون کاربر فعالش باشه. پس هر کدوم از سرور‌های فیسبوک به ۳۳ هزار نفر پاسخ می‌دن که خیلی هم عدد بزرگی نیست!
وقتی پاسخویی به ۳۳ هزار نفر روی یه سرور، شاهکار به حساب میاد، اهمیت توجه به مفاهیمی مثل BigData، برنامه‌نویسی همروند و Non-blocking و در کل Reactive Programming مشخص میشه. یادمون نره که Facebook فقط ظاهرش PHP هست ولی باطنش هر چیزی غیر از اون PHP هست که ما میشناسیم؛ فقط بخاطر اینکه بتونه سرعت خیلی بالایی داشته باشه.
از این گذشته من روز به روز دارم بیشتر سیستم‌هایی رو میبینم که به دلیل عدم توانایی در پاسخ دادن سریع، اون هم به تعداد کاربران نه خیلی زیاد، از رده خارج میشن. حتی یه تجربه شخصی هم دارم؛ یه سیستم ساختم که جایگذین یه سیستم دیگه شد فقط بخاطر اینکه تکنولوژی و معماری من صرفا از نظر سرعت بهتر بود و خیلی سریعتر جواب کاربر رو میداد. در حالی که نرم‌افزار قبلی هم امکانات بیشتری داشت و هم با قیمت پایین‌تری تهیه شده بود. واقعا تصور اینکه نداشتن سرعت خوب بتونه باعث بشه یه نرم‌افزار که ارزونتره و امکانات بیشتری داره شکست بخوره تا همین چند سال پیش غیر قابل باور بود. اما الان کاربرا یه جورایی بد عادت شدن و نمی‌تونن تحمل کنن که یه سیستم وقتشون رو برای هر درخواست بیشتر از چند دهم ثانیه بگیره.
از طرفی همه ما فکر میکردیم که کامپیوتر‌ها انقدر سریع میشن که دیگه نیازی نیست ما مغزمون رو خسته کنیم تا یه برنامه رو به شکل بهینه‌تری پیاده کنیم تا سریعتر باشه. ولی اوضاع خوب پیش نرفت و قانون مور داره به مرگش نزدیک میشه.
پس اینکه بگیم ما Facebook و Twitter نیستیم دلیل نمیشه که به کارایی بالا توجه نکنیم. البته باید دقت کنیم دلیلی هم نداره که خود پروژه رو فدای مسائل تکنیکی کنیم!
پیشنهاد من اینه که اگر میخواییم توی تولید نرم‌افزار باقی بمونیم، باید مفاهیمی مثل Reactive Manifesto رو جدی بگیریم.
