دیروز یکی از بچه‌ها متوجه شد که گوگل داره علاوه بر نمایش مسیر، میزان ترافیک و حتی وجود نقاط در دست تعمیر و این‌ها رو هم نشون میده! نمی‌دونم گوگل از کی شروع کرده به ارائه اطلاعات ترافیکی داخل تهران (و حتی ایران) ولی اینکه چطور این کارو کرده جالبه. البته امکان نمایش و پیشبینی ترافیک در روزهای مختلف بر اساس رفتار ترافیکی رو هم داره که برای گوگل کار پیچیده‌ای نیست.
نکته اینجاست که گوگل چطور میتونه ترافیک یه شهر که هیچ دسترسی بهش نداره رو به دست بیاره؟ کاری که شهرداری همین شهر به راحتی و برای کل شهر نمی‌تونه انجام بده.
ما اول حدس و گمان زدیم… اول گفتیم شاید داره با پردازش تصاویر ماهواره‌ای و استفاده از تصویر لحظه‌ای شهر این کار رو انجام میده. البته توی هوای ابری و آلودگی و شب و روز، تشخیص حرکت خودرو شاید خیلی پیچیده باشه ولی امکانپذیره و قبلا هم انجام شده. از طرفی دیروز دیدیم که داره وضعیت ترافیک داخل تونل رسالت رو هم نشون میده. هر چند ترافیک داخل تونل از طریق نرخ ورودی و خروجی قابل محاسبه ست ولی دیگه نمیشه جزئیات داخل تونل رو در اورد.
ایده بعدی اینه که با مکان یابی گوشی‌هایی که به اینترنت متصل هستند و در مسیر‌های اصلی در حال حرکت هستند این کار رو انجام میده. به هر حال گوگل برای یادگرفتن مکان مک آدرس مودمها داره اطلاعات جغرافیایی رو مرتب از گوشی‌های اندرویدی دریافت میکنه. نگران نباشید! اپل و مایکروسافت هم دارن این کارو میکنن و به همین ترتیبه که گوشی‌هایی که GPS ندارن هم می‌تونن با اتصال به اینترنت مکانشون رو با دقت خیلی خوبی به دست بیارن.
درسته که تعداد آدمهایی که توی تهران به اینترنت موبایل دسترسی دارن داره بیشتر میشه ولی یه ایده دیگه میتونه این باشه که گوگل با مثلا ایرانسل قرارداد بسته تا حرکت هر فرد داخل شبکه موبایل رو دریافت کنه. اگر میپرسید چطور میتونه موقعیت دقیق یه سیم‌کارت روشن رو تشخیص بده جوابش خیلی ساده هست؛ دقیقا با همون الگوریتمی که GPS کار میکنه فقط جای ماهواره با دکل مخابراتی عوض شده. کافیه یک گوشی به سه دکل مخابراتی دید داشته باشه به این ترتیب با داشتن مکان دکل‌ها و قدرت سیگنالی که از گوشی دریافت میشه، به راحتی مکان دقیقش قابل محاسبه هست.
یه ایده دیگه که توی اینترنت خوندیم این بود که گوگل از طریق تماس‌های صوتی و پیام‌های متنی که مردم موقعه ترافیک به هم میدن که مثلا «من دیرتر میرسم» متوجه ترافیک میشه. البته این تئوری هم الان امکان‌پذیر هست ولی فکر نکنم برای ایران به این راحتی باشه. مضاف بر اینکه ایده‌های دیگه راحتتره.
در نهایت با جستجویی که تو نت کردیم دیدیم اکثرا میگن با استفاده از همون اطلاعات موقعیت جغرافیایی گوشی‌های اندروید این اتفاق داره میفته.
در نهایت خیلی حال میده که به جای تماشای این جور قضایا توی فیلم‌های عملی تخیلی می‌تونیم توی دنیای واقعی این اتفاقات رو ببینیم و تجربه کنیم و حتی ازشون استفاده کنیم. یه واقعیت شاید ترسناک اینه که گوگل معمولا به تکنولوژی‌های ۲۰ – ۳۰ سال پیش ارتش آمریکا دسترسی داره. برام خیلی جالبه که بدونم الان ارتش آمریکا چه تکنولوژی‌هایی داره که نمیشه عمومیشون کرد و چه کارهایی از دستشون بر میاد که ما خبر نداریم.
چیزی که واضحه اونها از خیلی چیزها اطلاع دارن که ما حتی فکرش رو هم نمی‌کنیم که بتونن. خوشبختانه برای من، بیشتر از اینکه ترسناک باشه از نظر علمی جالب و هیجان انگیزه، اما احتمالا برای خیلی از مردم ترسناک و تحدید کننده هست.
