فوریه ۲۰۱۰ بود که در کنفرانس جهانی موبایل، دو کمپانی Intel و Nokia خبر از آغاز پروژه‌ی جدیدی به نام MeeGo برای موبایل‌ها و نت‌بوک‌ها دادند که از ادغام دو پروژه Maemo شرکت نوکیا و Moblin شرکت اینتل به وجود آمده بود. پروژه‌ای که بیشتر به خاطر پشتیبانی ضعیف ویندوز ۷ از معماری سخت افزاری Atom شرکت اینتل به وجود آمد. ولی به واسطه اوپن سورس بودن و جذابیت‌های پروژه، خیلی سریع اجتماع توسعه دهندگان و مشارکت کننده‌گان آن را افزایش داد و با پیوستن شرکت‌هایی مثل AMD و Novell و Aminocom به این پروژه خیلی سریع و حتی قبل از انتشار رسمی سازندگان سخت‌افزاری، تبدیل به یکی از پلتفرم‌ها و سیستم عامل‌های محبوب دستگاه‌های قابل حمل مثل گوشی‌های موبایل شد.

از آنجایی که می‌گو نسخه‌ای از لینوکس بود به طبع قابلیت انعطاف‌پذیری زیادی داشت، میتوانست بر روی طیف وسیعی از دستگاه‌های سخت افزاری اجرا شود و از همان روزهای اولیه شرکت‌ Aminocom قول ارائه تلویزیون‌هایی بر پایه‌ی این سیستم عامل، نوکیا گوشی موبایل و اینتل نت‌بوک‌هایی را برای پایه آن را به کاربران خود داده بودند.

شاید از دید خیلی‌ها همه چیز خیلی خوب و آرام پیش میرفت و شرایط موجود نوید ارائه سیستم عاملی را میداد که میتوانست در کنار Android و iOS بازیگر ضلع سوم این بازی باشد ولی حدود ۱ سال بعد از تولد می‌گو نوکیا با تغییر کادر مدیریتی خود و تغییر سیاست‌های راهبردی آن شرکت، می‌گو و حتی سیمبیان خودش را کنار گذاشت و سیستم عامل ویندوز فون مایکروسافت را پلتفرم اصلی و تنها سیستم عامل گوشی‌های موبایل خود کرد.تصمیمی که حتی باعث شد فریم‌ورک Qt خود را که روزی برای توسعه ابزارهایش بر روی پلتفرم‌های موبایل از شرکت TrollTech خریداری کرده بود را به شرکت Digia بفروشد تا در عرض ۲ سال همه چیز می‌گو را به یکباره به هوا بفرستد و با وجود غول‌هایی مثل اینتل و AMD تقریبا پروژه را برای همیشه به فراموشی بسپارد. ( هرچند تنها و اولین و آخرین گوشی موبایل به همراه می‌گو را خود نوکیا تولید کرد، اینکه این کار برای نوکیا و کنار گداشتن می‌گو درست بود یا درست نبود مورد بحث ما نیست و خودش نوشتن یه پست دیگر با محوریت خودش را میطلبد ولی چیزی که در حال حاضر در سهم بازار موبایل‌ها و میزان استقبال گوشی‌های ویندوز فون دیده میشود مطمئنا چیزی نیست که مدیران نوکیا انتظارش از روز اول داشتند).

همه اینها را گفتیم تا برسیم به اینجا ! جایی که امروز شرکت یولا (Jolla)، (شرکتی که از جمع کارمندان سابق شرکت نوکیا و پروژه N9 آن شرکت به وجود آمده است) پرده از سیستم عامل اوپن‌سورسی برداشته که از ادامه پروژه MeeGo و هسته اصلی پروژه Mer (سیستم عاملی برای موبایل‌ها بر پایه لینوکس) به وجود آمده است. پروژه‌ای که شاید بتوان آن را به ققنوسی تشبیه کرد که از خاکستر پروژه می‌گو به وجود آمده است که شرکت یولا آنرا SailFish نام گذاری کرده است.

SailFish امروز در کنفرانسی توسط شرکت Jolla (طبق تلفظ مدیر آن شرکت بخوانید “یولا” ) در فنلاند معرفی شد. SailFish مثل خیلی از تکنولوژی‌های مدرن و نوظهور این روز‌ها از HTML 5 و فریمورک Qt و QML بهره می برد و از نظر رابط کاربری و اینترفیس بدون اغراق میتوان گفت کم از پروژه‌هایی مثل iOS و Android ندارد. این پروژه همانطور که گفتم یک پروژه اوپن سورس بوده و طبق گفته توسعه دهندگان آن پروژه‌ای است که علاوه بر شرکت یولا، جامعه کاربری و مشارکت کننده‌گانی از سراسر دنیا در توسعه آن سهیم خواهند بود. اینکه آیا میتوان آنرا در کنار iOS و Android و Windows Phone بازیگر دیگری در دنیای موبایل ها به حساب آورد شاید خیلی زود باشد ولی شاید بد نباشد که ویدئو‌هایی از کنفرانس امروز شرکت یولا و نمایش رابط کاربری SailFish و همچنین مصاحبه با توسعه دهندگان اصلی آن را ببینیم. مطمئنا نمایش SailFish بر روی تصویر و در قالب ویدئو بهتر میتواند گویای موفقیت یا شکست آن در آینده باشد تا اینکه من بخواهم در مورد آن بنویسم. نظر شما چیه ؟

نمایش Promo‌ی سیستم‌عامل SailFish بر روی YouTube
نمایش دموی سیستم عامل SailFish بر روی YouTube
مصاحبه با دو نفر از توسعه دهندگان SailFish و مدیران شرکت Jolla