یکی از مهم‌ترین برتری‌ها گنو لینوکس نسبت به سیستم‌عاملی مثل ویندوز قابلیت شخصی سازی بالای اون هست. کل شخصی‌سازی ویندوز خلاصه میشه به تغییر background یا جابه‌جای تسک‌بار، در مقابل و در گنو لینوکس هر نقطه رو که اراده کنید میشه تغییر داد. در ادامه یاد خوهیم گرفت که روی گنو لینوکس خودمون پوسته، آیکن و فونت‌های مختلف نصب کنیم.

دقت کنید که با این‌که میزکارهای مختلفی مثل Gnome، Kde، xfce و … روی لینوکس قابل نصب هست، این راهنما روی همه‌ی اون‌ها باید جواب بده چون با وجود تفاوت‌های ریشه‌ای، این میزکارها بر اساس استانداردهای آزاد FreeDesktop طراحی شدند. FreeDesktop توضیح میده یک محیط کار گرافیکی باید چه جوری باشه و به چه صورت کار کنه.

نصب پوسته (Theme)

ساده‌ست: پوسته رو دانلود کنید و اون رو به ‎.themes انتقال بدین. اگر می‌خواید برای همه‌ی کاربرها دردسترس باشه بفرستین‌ش به ‎/usr/share/themes . دقت کنید بعضی از پوسته‌ها ممکنه بر اساس یه theme engine نوشته شده باشن. theme engine یه سری استایل از پیش تعریف شده هست و پوسته رو بر اساس اون طراحی می‌کنن، درست همون‌جور که در برنامه نویسی از کتاب خانه یا فریم‌ورک استفاده می‌کنیم. این پوسته‌ها در صورتی درست کار خواهند کرد که theme engine شون رو نصب کرده باشید.

خب می‌خوام یه پوسته نصب کنم:
۱. به gnome-look میرم چون سایتی هست که معمولا همه کارهاشون رو اون‌جا قرار میدن. پوسته Zukitwo چشمم رو میگیره. دانلود و بعد از حالت فشرده خارجش می‌کنم. حالا چون داخل homeم دایرکتوری به اسم ‎.themes وجود نداره، ابتدا ایجادش می‌کنم:

و بعد هم پوسته‌ای که دانلود کردم رو توش کپی می‌کنم. توجه کنید دایرکتوری که اسمش با نقطه شروع میشه مثل ‎.themes یه دایکتوری مخفی هست. برای این‌که نمایش داده بشه یه بار ctrl + h بزنید.

اگر همین کار رو بخوام با ترمینال انجام بدم: (با فرض این‌که پوسته رو دانلود و روی دسکتاپ از حالت فشرده خارج کردم)

mkdir ~/.themes
cp -r ~/Desktop/Zukitwo ~/.themes

حالا باید این پوسته‌ رو به عنوان به ظاهر دل‌خواهم انتخاب کنم. اوبونتو ۱۱.۱۰ و گنوم ۳ ابزاری گرافیکی برای تغییر پوسته‌ها ندارن و باید از Gnome Tweak Tool کمک گرفت. تنظیمات تغییر پوسته در زیر قسمت Theme این برنامه وجود داره

تنظیمات xfce هم این‌جاست:

Settings => Themes

حالا که پوسته رو انتخاب کنیم ظاهر برنامه میشه مثل دوران ویندوز ۹۸! چرا؟ چون Theme engineـی که به اسم unico استفاده می‌کنه نصب نیست و بعد از نصبش همه چیز درست میشه.

توضیحات دقیق‌تر: ظاهر هر پنجره برنامه گرافیکی از دو قسمت تشکیل شده. قسمت اول خود برنامه هست که در اون ابزرک‌های Toolkitـی که برنامه با اون نوشته شده مثل کادر ورود متن، کلیدهای دوحالته، chekbox و … دیده میشه. قسمت دوم Decoration پنجره برنامه هست که معمولا به صورت یک نوار بالای پنجره با دکمه‌های بستن و maximize و minimize دیده میشه. پوسته‌ها برای هرکدوم یه دایرکتوری جدا دارن مثلا gtk+3 و gtk+2 به عنوان Toolkit و Metacity یا emerald به عنوان Decorator . پوسته‌ی خوب اونی هست که برای اکثر این‌ها یک طرح داشته باشه. شاید لازم باشه برای ظاهر و Decorator از دو پوسته مختلف استفاده کنید.

نصب آیکن

بر خلاف ویندوز که هر برنامه آیکن خودش رو هم همراهش داره، لینوکس از مجموعه آیکن استفاده می‌کنه. اگر اون مجموعه، آیکن برنامه‌ی خاصی رو نداشت از آیکن‌هایی که همراه برنامه هست استفاده میشه. پس هرچه مجموعه آیکن گسترده‌تر، بهتر! نصبش هم ساده‌ست. دایرکتوری مجموعه آیکون‌ها رو بفرستید به ‎.themes توی home. اگر هم می‌خواین برای همه کاربرها در دسترس باشه کپی کنید این‌جا:

/usr/share/themes

بعد هم آیکون فعلی رو باید تغییر بدین که تنظبمات مربوطه‌ش فرق داره برای هر میزکار. اوبونتو ۱۱.۱۰ و گنوم ۳ دارها Gnome Tweak Tool نصب کنند، تنظیمات xfce هم این‌جاست:

Settings => Appearance => Icons

نصب فونت

گنو لینوکس از فونت‌های TrueType و OpenType خیلی خوب پشتیبانی می‌کنه. فایل‌ فونت‌ها رو کپی کنید به ‎.fonts داخل دایرکتوری خانه‌تون. تنظیمات مربوطه‌ش هم برای اوبونتو ۱۱.۱۰ و گنوم ۳ با برنامه‌ی Gnome Tweak Tool هست.

xfce هم اینجاست:

Settings =>  Appearance => Fonts

پی‌نوشت

• در مورد این میزکارها نوشتم چون همین‌ها رو نصب داشتم. پیدا کردن تنظیمات آیکون، پوسته و فونت میزکارهای دیگه نباید کار سختی باشه.
• سفارشی سازی یه گنولینوکس مدرن خیلی بیشتر می‌تونه ادامه پیدا کنه و از حوصله این پست خارجه. هدف نوشته این هست یه ایده کلی از روند کار در اختیار قرار بده.
• ایده نوشتن این پست از کامنت جناب حسینی شکل گرفته. ممنون از ایشون