اینم یه تجربه پراکنده دیگه!
امروز داشتم توی وب میگشتم و در مورد docker میخوندم که چشمم به این پست خورد که چطور توی pantheon تونستن با استفاده از تکنولوژی‌های مرتبط به container تونستن یه بیزنس بسیار جذاب برای ارائه یه نوع هاستینگ خاص مرتبط با drupal و wordpress بسازن. اما نکته‌ای که داشت این بود که یکی از نکاتی که منجر به خفن شدن سیستم اونها شده بود استفاده از یه ویژگی systemd به نام socket activation بود. که من یکم در موردش خوندم و بسیار ازش لذت بردم و گفتم ازش بنویسم.
قصه از اینجا شروع میشه که توی سیستم‌های مبتنی بر یونیکس از قدیم الایام یه چیزی وجود داشته با نام SysV که قدمهای مرتبط با boot سیستم توی اونجا انجام میشده. یعنی اینکه فرض کنید برای اینکه لینوکس بطور کامل بالا بیاد نیاز به داره که ۱۰ تا سرویس اجرا بشه و هر کدوم از اونها یه سری وابستگی دارن که این سیستم این قدم‌ها رو با توجه به وابستگی‌هاش اجرا میکنه. نحوه اجرا شدن این قدم‌ها توی SysV بصورت ترتیبی است که این روند باعث افزایش زمان مورد نیاز برای boot شدن سیستم میشه. توی MacOs از سیستم به نام launchd برای کاهش زمان boot پیاده‌سازی شده. همچنین توی لینوکس راه حل‌هایی برای اجرای موازی سرویسهایی که به همدیگه وابسته نیستن مثل upstart اوبونتو توسعه پیدا کرده. اما مشکل سرعت کم boot بصورت کامل رفع نشده. به همین خاطر systemd پیاده‌سازی شده و از ساز و کاری به اسم socket activation ایجاد شده که سرویسها هم بتونن با سرعت لود بشن هم مشکلی بوجود نیاد.
تقریبا همه چیز در لینوکس معمولا این سرویسها ارتباطشون از طریق socket ها ایجاد میشه و از socket به عنوان IPC استفاده میشه. حالا ایده اینه که بجای اینکه کل پروسس مربوط به یک سرویس بالا بیاد و بعد اون بیاد و سرویس رو ایجاد کنه، systemd بجای پروسه اصلی سوکت رو ایجاد کنه و هر وقت اولین درخواست به این سوکت رسید سرویس اجرا بشه و سوکت باز شده هم در اختیار پروسس این سرویس قرار بگیره. خوبی این روش هم اینه که تقریبا تمام سرویس‌های متونن همزمان اجرا بشن و خب در صورتی که یه سرویس زودتر از یه سرویس دیگه اجرا بشه و به سرویس کند نیاز داشته باشه درخواست‌هاش رو به سوکت مربوطه میفرسته تا زمانی که این سوکت بتونه چیزی دریافت کنه-لازمه بگم که هر سوکت میتونه به حجم محدودی اطلاعات رو توی خودش نگه داره- پس از اون کرنل دخالت میکنه و برنامه یا برنامه هایی که میخوان به اون سوکت بنویسن رو بصورت موقت متوقف میکنه. تا سرویس دهنده اجرا بشه و بیاد به درخواست‌ها پاسخ بده و سوکت با امکان نوشته شدن داشته باشه. این ایده جدید نبوده و توی inted ملقب به superserver هم برای سرویس دهنده‌های اینترنتی مثل ftp مورد استفاده قرار گرفته. اما systemd ایده رو توسعه داده و بجای سوکت‌های اینترنتی از همه نوع سوکتی پشتیبانی میکنه. این روش سود‌های دیگه‌ای هم داره:
- وابستگی‌ها بصورت واضحی معرفی نمیشن چون همه سوکت‌ها برای دریافت اطلاعات وجود دارن
- اگر یک سرویس به علتی خراب بشه و به اصطلاح بمیره سوکت اون وجود خواهد داشت و پس از شروع مجدد دوباره کارهاش رو از همون جایی که بوده پی میگیره
- اگر یک سرویس بروزرسانی بشه میتوان اون رو به راحتی restart کرد ولی سوکت مربوطه وجود داره به سرویس دهی ادامه میده
- تغییر سرویس هم از دید کاربر مخفی میمونه
همین!
منابع:
حالا اگه کسی خواست واقعا بیشتر بدونه بهتره به منابع پایین یه سری بزنه
- این سایت اصلیه که کلی اطلاعات جذاب توش داره.
- این سایت نویسنده یا یکی از نویسندگان اصلی systemd هست
- اگه برنامه نویس هستید و میخواد با این مفهوم بیشتر آشنا بشید این مطلب و این یکی رو هم بخونید
